کنفرانس امنیتی مونیخ و پاره شدن چُرت دولت آلبانی

•  
•  

  

   

  کنفرانس به اصطلاح امنیتی مونیخ برای هر کس پیامی نداشته باشد برای دولت آلبانی یک ابهام بزرگ به وجود آورد و فهمیدند فرقه‌ای که دولت آلبانی خودش را فدای آن کرده حتی در بین اربابان خودشان که مثلا ً دنیا را اداره می کنند نیز ارزشی نداشته تا به این کنفرانس دعوت شوند.

  به گزارش فراق، حسن حیرانی با ارسال یادداشتی برای این رسانه نوشت: در چند روز گذشته بیشتر خبرگزاری ها روی کنفرانس امنیتی مونیخ متمرکز بودند و هرکدام هم از روی منفعت خود آن را تحلیل و بررسی میکرد و آنطور که در خبرها خیلی به آن میپرداختند این بود که در اقدامی بی سابقه چند چهره از اپوزوسیون حکومت ایران هم دعوت شده اند و … آنهم در حالیکه برخی از رهبران کشورهای غربی در این کنفرانس حضور یافته بودند.

  البته برای هر آدم با شمه سیاسی خیلی قابل فهم است در شرایطی که مذاکرات برجام جریان دارد طرفین هر برگی داشته باشند رو می کنند تا در میز مذاکره امتیاز کمتری بدهند و امتیاز بیشتری بگیرند که البته موضوع بحث ما نیست و ربطی به ما ندارد. ولی آنچه که باعث شد این سطور را بنویسم موضع گیری های فرقه رجوی در چند روز گذشته  علیه مثلا ً چهره های اپوزوسیون حکومت ایران به این کنفرانس است و تقریباً فحش و فضیحتی نبوده مستقیم و غیر مستقیم نثار این افراد نکنند که اینها فلان هستند و چنان هستند.

  جالب است در داخل پرانتز خاطره ای از یکی از نشست های سیاسی فرقه که توسط زهرا مریخی در کمپ «اشرف ۳» در روستای مانز برگزار شد را تعریف کنم. تقریباً نصف زمان از چهار ساعت نشست در مورد مسیح علی نژاد بود و اینکه او حکومتی است و خود ایران او را از نوجوانی تربیت کرده و به عنوان خبرنگار اصلاح طلب به مجلس می فرستاده و برای او پروسه سیاسی درست کرده و بعد هم خود حکومت او را به اروپا فرستاده و این جوری او را باد کرده اند و معروفش کردند که با این شیوه خواهر مریم به عنوان رئیس جمهور برگزیده ایران در اذهان کمرنگ بشه و… بگذریم که مرغ پخته هم به این استدلال پوزخند می زند.

  برگردیم به موضوع کنفرانس مونیخ در رابطه با این همه یقه جر دادن، جیغ کشیدن و فحش و ناسزا به میهمانان یا مثلا ً چهره های اپوزوسیون کنفرانس شاید با یک نگاه ساده این طور به نظر برسد که فرقه رجوی از روی حسادت و اینکه چون سازمان پرافتخارش را دعوت نکرده اند لجش گرفته و بهش برخورده و اینجوری دارد دق و دلی خالی می کند و به زمین و زمان ناسزا می گوید و تا حدودی طبیعی است و ذات آدمی اینگونه است ولی با اخباری که در چند روز گذشته از دوستانمان از برخی از دولتمردان آلبانی به دستم رسیده تازه متوجه شدم علت واقعی این واکنش هراسان و بغض آلود و کینه ورزانه چیست. خیلی از دولتمردان و مقامات در دولت آلبانی که فرقه رجوی قبلا ً با هزار حیله و نیرنگ به آنها القا کرده بودند که آلترناتیو دولت آینده ایران هستند با بهت و حیرت از یکدیگر میپرسیدند که چرا سازمان مجاهدین به این کنفرانس دعوت نشده بود آن هم با اینهمه خدم و حشمی که در کشور ما راه انداخته اند. یعنی این سازمان به اندازه یک چهرۀ حقیقی اپوزوسیون که به این کنفرانس دعوت شده بود وزن و جایگاه برای کشورهای غربی نداشت و کلی ابهامات و سوالات دیگر و …

  برای همین بوده که فرقه رجوی از اینکه جلوی دولت آلبانی این قدر خوار و خفیف شده و این موضوع آنقدر برایش گران تمام شده است. و اما اکنون روی سخنم با شخص شما جناب آقای ادی راما نخست وزیر آلبانی است. شما که ساده لوحانه فریب دروغ و دغل های فرقه رجوی را می خورید، در دستنوشته قبلی خدمتتان عرض کردم که این خواب پنبه دانه ای بیش نیست و با این شبه کودتا علیه انجمن آسیلا  و گروگانگیری اعضایش به خدا قسم که از گندم ری چیزی نصیب شما نخواهد شد.

  کنفرانس مونیخ دیگر با مدیریت حکومت ایران نبوده که به قول تیکه کلام فرقه رجوی که سر هر چیزی می گویند کار حکومت ایران است. بنگرید که چگونه این فرقه نه تنها در داخل ایران مقبولیتی ندارند حتی در نزد اربابان شما هم که مثلا ً دنیا را دارند اداره می کنند آنقدر ارزشی نداشتند که حتی به کنفرانس مونیخ دعوت بشوند. امیدوارم این بهت و حیرتی که همه دولتمردان آلبانی را فراگرفته و شاید هم شما را، باعث شود سریعتر اشتباهات گذشته را جبران کنید.