برگزاری دورهمی «شورای ملی مقاومت» در سالگرد تاسیس آن، اتفاقی کاملا عکس‌العملی و حرکتی تدافعی در قبال مردم ایران محسوی می شود که ناشی از ممانعت برگزاری گردهمایی سالانه این فرقه در آلبانی بوده است.
سخنرانی مریم رجوی در شروع این اجلاس و ابراز ترس و وحشت روباه پیر از مذاکرات وین باعث گردید وی برای روحیه دادن به اعضای بی خاصیت این شورا ایضا اعضای نگونبخت در درون فرقه، به تولید مشتی پیروزی های واهی و توهمی روی بیاورد.
حضور مایک پمبئو و مایک پنس بترتیب وزیر خارجه و معاون سابق رئیس جمهوری آمریکا در اردوگاه این فرقه در آلبانی از جمله این پیروزی های واهی برای فرقه درمانده رجوی است. که حتی برای اعضای نگونخبت این فرقه هم جذابیتی ندارد.
دل خوش کردن به آنچه که «افشای مراکز تولید و ساخت پهپاد» در ایران نامیده می شود. و یا خوشحالی کردن از اینکه سپاه پاسداران قدرمند ایران در لیست گروههای تروریستی آمریکاست، مشکل تاریخی این فرقه را حل نخواهد کرد.
باید گفت همه این پیروزی‌ها صرفا یک ادعای واهی با عناوین کلی است و هیچ تاثیری بر روند زندگی و پیشرفت مردم و کشور ایران ندارد. مجاهدین بیش از ۴ دهه است که با اعمال تروریستی و وطن فروشی از گردونه سیاسی – اجتماعی ایران خارج شده و از ایرانی بودن نیز صرفا فارسی صحبت کردن را نشان دارند.
مریم رجوی در حرافی هایش در اجلاس شورای دست ساز این فرقه هیچ اشاره ای به دلایل واقعی اینکه چرا امسال برای گردهمایی مجاهدین در آلبانی مجوز صادر نشد نکرد.
متوسل شدن به بهانه ی تهدیدات تروریستی از سوی ایران در آلبانی، کشوری که عضو ناتوست مسلما بهانه ای سخیف و البته خنده دار است. هرچند این خبر توانست این فرقه را تا مدتی روی آنتن خبری ببرد. ولی آنچه که مهم بوده و است اینکه برای اولین بار اجازه برگزاری گردهمایی به مجاهدین داده نشد. و این نقطه عطفی در محدود کردن فعالیت های این فرقه در کشورهای اروپایی بعد از اخراج از فرانسه محسوب می شود. که باید منتظر اتفاقات بعدی بود.
بنظر می رسد بزرگنمایی از فعالیت های آنچه که «کانون های شورشی» در ایران نامیده می شود نیز بی ارتباط با شکست گردهمایی این فرقه در آلبانی نبوده و صرفا با هدف بزرگ جلوه دادن مجاهدین به سرویس های اطلاعاتی و غلبه بر ترس و واهمه ای است که مثل خوره به جان مریم رجوی افتاده است.
از طرف دیگر تمایل شدید به فعالیت های خشونت آمیز توسط مجاهدین در ایران نیز پوچی ادعاهای مردمی بودن این فرقه را نیز نشان داد که آنان تنها یک گروه تروریستی افراطی با معنازدایی از خشونت بشمار می روند.
بنابراین مجاهدین هرگز نمی تواند در قالب یک گروه سیاسی با مرز سرخ های تعریف شده در عرصه سیاسی ایران ظهور پیدا کند.
حرف آخر اینکه؛ چهار زانو شدن غرب در مقابل ایران، به صف شدن کشورهای عربی برای ایجاد رابطه با تهران، و تاکید بر اینکه ما در جبهه ائتلاف بر علیه ایران نیستیم ، از نتایج سیاست های اصولی و اقتدار دولت و مردم ایران است. ضمن اینکه این امر نشان می دهد استفاده ابزاری از گروههای افراطی و تروریستی بر علیه ایران، توسط کشورهای غربی و عربی طی چند دهه گذشته آنان را به اهداف سیاسی مورد نظرشان نرسانده است.
- نویسنده : یوسف اردلان
- ۰۱/۰۶/۰۵