قادر ارمکان: خانواده تنها چیزی است که به او علیرغم تمامی سختی های گذشته آرامش می دهد و ادامه زندگی را برایش میسر می سازد. امیدوارم بقیه اعضایی که هم اکنون در فرقه رجوی گرفتارند بزودی زندگی در کنار خانواده هایشان را بار دیگر تجربه کنند.

تجربه مشترک همه اعضای جدا شده از مجاهدین نشان می دهد که خانواده بزرگترین دشمن رهبران فاسد و بدنام مجاهدین و تنها مرهم دردهای اعضای جداشده از این فرقه محسوب می شود.

به همین دلیل هیچ عضوی از مجاهدین جرات نمی کند از زندگی شخصی و خانواده اش در تشکیلات ، حرفی به میان آورد و باید برای همیشه به خانواده اش به دیده دشمن نگریسته و عشق و علاقه به آنها را  در دلش از بین ببرد تا بعنوان یک ابزار بتواند در راستای سیاست های ضد انسانی و ضد ایرانی فرقه رجوی بکار گرفته شود.

به همین دلیل هم پرتاب سنگ توسط اعضای مجاهدین به سوی پدران و مادران سالخورده در قرارگاه اشرف در بعد از  سقوط صدام حسین تنها می تواند در دستگاه ایدئولوژی رجوی توجیه شود.

آقای قادر ارمکان هم یکی از هزاران عضو جداشده از فرقه رجوی است که توانست از چنگ فرقه رجوی رهایی یافته و پای در خاک میهمن بگذارد. قادر ارمکان بعد از ۳۵ سال دوری از خانواده اش در تیرماه ۱۳۹۸ با فرار از آلبانی توانست با تمامی سختی ها خود را در ایران به خانواه اش برساند و دوران جدیدی از زندگی در کنار همسر و فرزند و نوه هایش را بگذراند.

آقای قادر ارمکان اکنون ۵ سال است که زندگی بدون فرقه رجوی را تجربه کرده  و به بودن در کنار خانواده اش افتخار می کند.

وی  می گوید: خانواده تنها چیزی است که به او علیرغم تمامی سختی های گذشته آرامش می دهد و ادامه زندگی را برایش میسر می سازد. امیدوارم بقیه اعضایی که هم اکنون در فرقه رجوی گرفتارند بزودی زندگی در کنار خانواده هایشان را بار دیگر تجربه کنند. مسلما کسانی که عمر را در فرقه رجوی سپری کرده اند مطمئنا قدر خانواده را بیش از هر زمان دیگری درک خواهند کرد چرا که خانواده تنها چیزی است که می تواند آرامش را مجددا به وجود آنان برگردانده و تلخی های گذشته را برای آنان تحمل پذیر کند.

آری خانواده یک موهبت الهی و باطل الاسحر فرقه تروریستی رجوی است. خانواده معجزه می کند  به همین دلیل رجوی همیشه از حضور خانواده های اعضای گرفتار در این فرقه در اطراف اردوگاه های خود چه در خاک عراق و اکنون آلبانی وحشت کرده و به شدیدترین وجه ممکن از نزدیک شدن آنان جلوگیری می کند. 

لازم به توضیح است آقای قادر ارمکان در سال ۱۳۶۳ که برای دادوستد از مهاباد به شهر رمادی رفته بود توسط مامورین عراقی دستگیر و به زندان منتقل می شود.  آقای ارمکان طی مدت اسارتش در زندانهای عراق بارها توسط مامورین عراقی مورد آزار و شکنجه قرار گرفت، بنحویکه دو پایش شکست و مدتها در بیمارستان بستری بود.

قادر ارمکان علیرغم اینکه نامش در لیست صلیب سرخ جهانی بعنوان اسیر ثبت بود ولی توسط مخابرات (اطلاعات) عراق به مجاهدین فروخته شد و عوامل مجاهدین وی را به قرارگاه اشرف انتقال دادند و مانع از بازگشت وی به ایران بمدت ۳۵ سال شدند.