رژیم اسرائیل و سازمانی مزدور که شرافت خود را از دست داده است آلدوسولولاری

سازمان تروریستی مجاهدین خلق (MOK) امروز به ابزاری در دست قدرت‌های بیگانه تبدیل شده و عملاً به خدمت دشمنان ملت ایران درآمده است.

 

آن‌ها اکنون به مزدورانی تبدیل شده‌اند که در ازای حمایت و قدرت، تمام اصول اخلاقی، ملی و انسانی را زیر پا گذاشته‌اند.

امروز رژیم اسرائیل مدعی است که از احتمال دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای بیم دارد. همین، توجیهی برای عملیات خرابکارانه، ترورها، تهدیدهای نظامی و سیاست‌های تهاجمی این رژیم شده است. اما آیا ایران واقعاً تهدیدی هسته‌ای است؟

جمهوری اسلامی ایران، علیرغم فشارهای گسترده، هرگز مستقیماً کشوری را به حملهٔ اتمی تهدید نکرده است. برعکس، ایران سال‌هاست در چارچوب معاهدات بین‌المللی همچون NPT (پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای) فعالیت کرده و هیچ مدرکی دال بر نظامی بودن برنامهٔ هسته‌ای آن ارائه نشده است.

از سوی دیگر، اسرائیل که خود ده‌ها کلاهک هسته‌ای دارد و عضو NPT نیز نیست، چگونه می‌تواند کشوری دیگر را متهم و تحت فشار قرار دهد؟ هر کشوری حق دارد برای دفاع از خود و توسعهٔ علمی و تکنولوژیک گام بردارد، مشروط بر اینکه این مسیر صلح‌آمیز باشد.

تهدید واقعی چیست؟

اگر بخواهیم از یک تهدید واقعی برای ثبات منطقه صحبت کنیم، این تهدید نه از جانب ایران بلکه از سوی سیاست‌های انزوایی، اتحادهای نابخردانه و دخالت‌های مخرب است. تهدید اسرائیل، در واقع نتیجه مستقیم سیاست‌های توسعه‌طلبانه و انکار هم‌زیستی با دیگران است.

در این میان، سازمان مجاهدین خلق در حالی خود را اپوزیسیون معرفی می‌کند که نه تنها از حمایت مردمی برخوردار نیست، بلکه با همکاری با رژیمی که دستش به خون کودکان فلسطینی آلوده است، شرافت سیاسی خود را نیز کاملاً از دست داده است. آن‌ها حتی از دشمنی با خاک و خون خود ابایی ندارند، و با حمایت از جنگ علیه ملتشان، از هرگونه مشروعیت تهی شده‌اند.

جهان امروز نیازمند بازگشت به اصول بنیادین حقوق بین‌الملل و احترام به حاکمیت کشورهاست. سازمان‌هایی همچون MEK هم که با دشمنان ملت خود هم‌پیمان می‌شوند، جایگاهی در هیچ جای جهان ندارند.

اسرائیل باید به منطق تجاوز و خشونت پایان دهد. مجاهدین خلق باید بدانند که همکاری با اشغالگران فلسطین، آن‌ها را به عنوان نماینده ملت ایران مشروع نمی‌سازد. ایالات متحده آمریکا نیز باید از خواب استراتژیک خود بیدار شود و به جای دامن‌زدن به درگیری‌ها، نقش میانجی صلح را ایفا کند.

تنها در سایهٔ عدالت، احترام متقابل و بازگشت به دیپلماسی مسئولانه می‌توان امید به آینده‌ای روشن، صلح‌آمیز و انسانی در خاورمیانه داشت.

آلدو سولو‌لاری