«تحلیلی که از جریان ۵ مهر گفته بودند این بود که بعد از انجام دادن یک‌سری تظاهرات مسلحانه و شورشی در شهریور ماه ۶۰ و سنجیدن شرایط جامعه باید این تظاهرات مسلحانه را به شکل کیفی‌تر به نمایش گذاشت تا مردم با دیدن این صحنه‌ها برانگیخته شوند…»
به گزارش فراق، پروین پرتوی، فرمانده واحد تروریستی منافقین در روز ۵ مهر ۱۳۶۰ در اعترافات خود نوشته است: «در تظاهرات مسلحانه ۵ مهر سال ۱۳۶۰ من به عنوان فرمانده یک واحد عملیاتی در تظاهرات شرکت کردم و افرادی که با من در تظاهرات شرکت کرده بودند عبارتند از: مژگان زندی، ثریا پرتوی، فرزانه مهدی‌زاده و بنا بود اشخاص دیگری هم باشند، مانند فریبا… ، نسرین نیکبخت و کس دیگری که اسم کوچکش زهرا بود. (البته نسرین نیکبخت و زهرا کمی دیر رسیدند و به صورت فردی در محل حاضر بودند…)
در تظاهرات ۵ مهر بچه‌های تحت مسئولیتم مسلح به کوکتل، نارنجک و ژ-۳ بودند و خودم مسلح به کلت بودم و تظاهرات مسلحانه ۵ مهر ساعت حدود۱۰:۳۰ در تقاطع خیابان ولیعصر و طالقانی بودیم که تظاهرات با شعار دادن و تیر خالی‌کردن شروع شد و یک اتوبوس شرکت واحد در وسط خیابان به آتش کشیده شد.
در همین وهله اول بود که تمام مردم با وحشت و ترس خیابان ها را سریع خالی کردند و تمام افرادی که مغازه‌دار بودند سریع مغازه‌ها را بسته و خیابان خلوت شد و خیلی سریع نیروهای انتظامی و کمیته در منطقه حاضر شدند و اصلاً تظاهرات و یا راهپیمایی حتی برای چند قدم صورت نگرفته و سریع به‌درگیری و زد و خوردهای مسلحانه کشیده شد.
من و بچه‌های تحت مسئولیتم به داخل یک ساختمان در کوچه‌ای رفتیم و این ساختمان مربوط به بنیاد امور جنگ زدگان می‌شد و بعد از مدتی کوتاه این ساختمان به دست افراد کمیته و سپاه در آمد…
بعد از تظاهرات ۵ مهر یادم هست که مدتی تشکیلات درباره تظاهرات ۵ مهر چیزی به آن شکل نگفت و بعد از مدتی کلاً خط تظاهرات مسلحانه دیگر مطرح نشد و مشخص بود که به نتایجی که می‌خواستند دسترسی یابند، نیافتند و چون هدف اصلاً از تظاهرات کشیدن مردم به صحنه جنگ و گریز بود و حتی دادن کشته نیز بود، خود تشکیلات بعدها می‌گفت که حتی تظاهرات مسلحانه نیز باعث برانگیختن مردم نشد…
تحلیلی که از جریان ۵ مهر گفته بودند این بود که بعد از انجام دادن یک‌سری تظاهرات مسلحانه و شورشی در شهریور ماه ۶۰ و سنجیدن شرایط جامعه باید این تظاهرات مسلحانه را به شکل کیفی‌تر به نمایش گذاشت تا مردم با دیدن این صحنه‌ها برانگیخته شوند و با گرفتن روحیه و انگیزه و ریختن ترس و وحشت مردم و باز‌شدن جو و شکستن سد و جو موجود مردم را به صحنه کشید و وقتی مردم به صحنه کشیده شدند کار تمام است و خیلی سریع می‌شود به مراکز حساس حمله کرد و… »
منبع: پیروان حق و باطل، انتشارات دادسرای انقلاب اسلامی تهران، چاپ اول، پاییز ۱۳۶۵، ج ۷.
انتهای پیام
- ۰۴/۰۷/۰۹