نویسنده: علی اکبر اویسی عضو پیشین فرقه تروریستی مجاهدین – سوئیس – از سال ۱۳۹۲ بدنبال جابجایی از اشرف به لیبرتی یک نشست به سلسله نشستهای روزانه داخل تشکیلات موسوم به «نشست کمیته های انقلاب» اضافه شد. این نشستها در کنار نشست روزانه عملیات جاری و نیز نشست های هفتگی برای بیان لحظات ذهنی اضافه گردید.
در واقع نشست کمیته یک مکانیزم کنترلی سازمان برای مشخص نمودن نقطه مختصات هر عضو سازمان بود وهیچ هدفی بجز ارائه یک گزارش از فضای درونی تشکیلات نداشت. در واقع مسئولین سازمان می خواستند براساس آنچه نفرات در داخل این نشستهای جمعی مطرح می کنند به زاویه های خطی و سیاسی و مشکلات ذهنی پی برده و نسبت به آن کنترل و اشراف داشته باشند. این نشستها در اوایل لایه ای و بعد بصورت یگانی برگزار می گردید. زمانی که نشستها بصورت لایه ای بود از آنجا که فرد مشخصی نمی توانست مسئول باشد مطرح شد که نشست ها بصورت چرخشی اداره شود.
در این وضعیت چون اغلب نفرات حاضر در این ترکیبها با هم بنوعی احساس مشترک و تفاهم داشتند لذا سرو ته نشستها در یک توافق جمعی بسته شده و یک گزارش آبکی نیز داده می شد گاها حتی در ترکیبهای نزدیکتر بهم که میزان تفاهم بالایی بینشان بود افراد بحثها را به سخره گرفته و بصورت محفلی نشست را برگزار کرده وبرای اینکه مسئولین متوجه نشوند یک گزارش سرهم بندی شده به بالا می دادند تا رفع تکلیف کنند.
