🔻سازمان سیا پیش از انقلاب، اطلاعات درون کشور را از طریق تبادل با ساواک به دست می‌آورد و در دوره‌ی ۱۰ماهه‌ی انقلاب تا تسخیر لانه جاسوسی، به ناچار منابع اطلاعاتی خود را گسترش داده بود. یکی از روش‌های جذب منبع اطلاعاتی-جاسوس-استفاده از دام ویزا بود. در کتاب شیر و عقاب نوشته‌ی جیمز بیل که نگاهی به تاریخچه روابط ایران و ایالات متحده آمریکا از سال ۱۹۴۰ تا ۱۹۸۷ میلادی دارد، به این روند اشاره شده است: «وزارت خارجه آمریکا به سفارت آمریکا در تهران به وسیله تلگرافی توصیه کرد که به فرزندان نایب رئیس سازمان هواپیمایی کشوری شاه (ایزدپناه) که به عنوان کانون فساد مالی و پوششی برای عملیات جاسوسی شناخته می شد، ویزا بدهند. پس از انقلاب، کارمندان سازمان هواپیمایی کشوری ایران برای دریافت ویزای آمریکا از اولویت برخوردار بودند.»
سند این ماجرا نیز در بین یازده هزار سند کشف شده از لانه جاسوسی موجود است. در ۷ آگوست ۱۹۷۹(۱۶ مرداد ۵۸) دستور مستقیمی از وزارت خارجه آمریکا برای سفارت رسیده که در آن با اشاره به اهمیت شغل سابق پدر ایشان در ایران، در مورد تسریع روند دریافت ویزای علیرضا و مریم ایزدپناه آمده است: «هر نوع کمکی که می‌توانید، انجام دهید، باعث قدردانی خواهد شد. ونس»
جیمز بیل همچنین در کتاب خود اشاره می‌کند که «در پاییز ۱۹۷۹(۵۸) کارمندان رسمی آمریکا در ایران، از ویزا به عنوان حربه و وسیله جمع آوری اطلاعات درباره ایران انقلابی استفاده میکردند. در آن زمان، در مورد اکثر مقامات بالا، در حکومت سابق، کمک‌های لازم انجام شده بود و دیگر درخواست کنندگان ویزا، ایرانیان متوسط‌الحال بودند. ولی تنها راه دریافت ویزا برای آنها، دادن اطلاعات به افراد رسمی بود.»
🔴 این حربه، پس از تسخیر لانه‌ی جاسوسی و تا امروز نیز به عنوان یکی از اقدامات جدی سرویس‌های اطلاعاتی ایالات متحده برای جاسوسی علیه ایران و دیگر کشورها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
