تاریخ نمونه های فراوانی از زنان شکنجه گر را بخود دیده است. می توان برجسته ترین آنها را در زمان حکومت هیتلر و یا تعدادی از گروههای فرقه ای معاصر مثل داعش و سازمان مجاهدین دید.
«استخدام زنان سالم کارگر، بین ۲۰ تا ۴۰ سال برای کار در پایگاه نظامی» یک آگهی کار از روزنامه آلمانی در سال ۱۹۴۴. که حقوق خوب و رفت‌و‌آمد، اقامت و پوشاک رایگان تضمین شده بود.
فقط اشاره‌ای نشده بود که منظور از پوشاک، یونیفورم سربازان اس‌اس است و “پایگاه نظامی” همان اردوگاه کار اجباری زنان «راونسبروک» که بزرگترین اردوگاه نازی ها برای زنان بود. در این اردوگاه بیش از ۱۲۰،۰۰۰ زن از سراسر اروپا زندانی بودند. بیشتر آنها جنگجویان مقاومت یا مخالفان سیاسی بودند. بقیه هم کسانی بودند که برای جامعه نازی‌ها «امناسب» تشخیص داده می‌شدند: یهودی‌ها، دگرباشان جنسی، کارگران جنسی و زنان بی‌خانمان.
دکتر آندریا گنست، مدیر موزه راونسبروک می‌گوید: بسیاری از آنها در گروههای جوانان نازی شستشوی مغزی داده شده بودند و به هیتلر اعتقاد داشتند. او می‌گوید: «آنها خیال می‌کردند با انجام کارهایی بر ضد دشمنان از جامعه حمایت می‌کنند.»
حدود ۳۵۰۰ زن به عنوان نگهبان در اردوگاه‌های مرگ نازی‌ها کار می‌کردند و همه آنها کار خود را در راونسبروک شروع کرده بودند. بسیاری از آنها به اردوگاه‌های مرگ دیگر مانند آشویتس- برکناو یا برگن- بلزن منتقل شدند و به کار ادامه دادند.
حداقل ۳۰،۰۰۰ زن در این اردوگاه جان باختند. بعضی از آنها را به اتاق‌‌های گاز فرستادند یا به دار آویختند و باقی از گرسنگی و بیماری جان دادند یا تا سر حد مرگ از آنها کار کشیدند تا مردند.
نگهبانان زن با خشونت شدیدی رفتار می‌کردند، می‌زدند، شکنجه می‌دادند و می‌کشتند.
در عصر معاصر نیز گروههایی هستند که با شستشوی مغزی و با به یغما بردن تمامی انسانیت آنان از زنان عادی شکنجه گران بی رحمی می سازند که در راستای اهداف پلید فرقه ای خود بهره می برند.