غوغا سازی های بی حاصل مجاهدین در جریان دادگاه آقای حمید نوری در استکهلم سوئد ، سیامک جم

شماری از جنایتکارانی که به عنوان عضو ارتش رژیم متجاوز صدام، در عملیات مجاهدین در سال ۶۷ بر علیه کشورمان شرکت داشتند، جنایت کردند و سرانجام توسط نیروهای نظامی ایران در اسلام آباد غرب به هلاکت رسیدند، همان زندانیانی بودند که در اثر رأفت و اغماض جمهوری اسلامی مورد عفو قرار گرفته و آزاد شده، اما مجددا به سازمان تروریستی مجاهدین – پیشاهنگان داعش – پیوسته بودند.

برپاسازی تجمعات  روزانه و ۳۰ یا ۴۰ نفری جلوی درب دادگاه محل محاکمه آقای حمید نوری از کارمندان سابق دادستانی ایران در استهکلم سوئد با پزهای حقوق بشری، این روزها شیوه و شعبده بازی دغلکاران و مسئولین گروه تروریستی مجاهدین خلق بوده است.

داستان سازی چندین نفر از ساکنان پایگاه اشرف ۳ در شهر دورس آلبانی و کشاندن آنان و تلقین و صحنه سازی های اغلب دروغ و بزرگنمایی شده در حضور اعضای دادگاه ، فرصت آفرینی حرام و ضد مردمی مسعود رجوی و همپالکی های بدرد نخور اوست که از مدتی پیش با هدف بحران آفرینی در وجهه محاکم قضایی مربوط به سالهای خشونت و ترور سازمان مجاهدین، شروع شده است.

همان افرادیکه قبلا به واسطه اقدامات تروریستی شامل حمل سلاح و نقش آفرینی در ترور افراد و شهروندان ایرانی و یا کمک های مالی و پشتیبانی تدارکاتی و …. در سالهای ۶۰ و بلوا آفرینی های دارودسته رجوی ، دستگیر و با حداکثر رافت  حکومت مواجه شده و با طی چندسال دوران زندان و با برخورداری از عفو های مناسبتی و گاها حتی در مراحل اتمام بازجویی ،  به کانون خانواده رجعت داده شده بودند. ..  . ..

شاهدان افسرده و درهم شکسته دادگاه دورس در آلبانی ، سایت نجات

در آخرین روز دادگاه حمید نوری در آلبانی، خبرگزاری های آسوشیتدپرس و رویترز تصاویری از شهود دادگاه دورس در آلبانی منتشر کرده اند که حکایت زیادی در خود دارد. همگی این افراد در دهه 60 به جرم عضویت در تشکیلات تروریستی مجاهدین (که وارد فاز مبارزه مسلحانه و اقدامات تروریستی شده بود) زندانی بودند و پس از چند سال محکومیت، با ابراز برائت از رجوی آزاد شدند و پس از مدتی مجدداً با این فرقه ارتباط برقرار کردند و به عراق رفتند تا به قول خود جمهوری اسلامی را سرنگون کنند. اما ده ها سال پس از آن رخدادهای پرفراز و نشیب، تنها چیزی که از آن جوان های پرشور آزاد شده از زندان (که روزگاری خود را میلیشیا می نامیدند) بر جای مانده، چند شخصیت بشدت شکسته، فاقد هویت، بدون اراده و عاری از اندیشه آزاد است. واقعیتی که هر انسان آزاده ای را دچار تأسف و اندوه می کند. کسانی که می توانستند برای کشور خود مسئولینی متعهد و اخلاق مدار باشند، در دستگاهی که مسعود رجوی ایجاد کرد، مبدل به ربات هایی بی روح و بی هویت شدند.

نکته مهم اینکه آنها هرکدام چندین سال زندان های جمهوری اسلامی را بدون اینکه ادعای شکنجه شدن داشته باشند تجربه کردند و پس از اعلام برائت به زندگی عادی خود بازگشتند و بدون هیچ مانع جدی از ایران خارج شدند و دوباره سرنوشت را آنگونه که خود می خواستند رقم زدند. زمانی که آنان با توهّم رسیدن به رهایی، پا به قرارگاه اشرف نهادند، جوانانی سرزنده و پرامید بودند، اما پس از طی پروسه ای چند ده ساله و گذار از انقلاب رهاییبخش مریم، امروز که باید نماد اعتماد به نفس، خوشبختی، سرزندگی و امید باشند، هیچکدام نشانی از روح در وجودشان نیست. به انسان هایی گریخته از یک برزخ قرون وسطایی می مانند که در پیچ و خم دالان زمان به مکانی بیگانه پا نهاده اند. انسان هایی که حتی طرز زندگی در دنیای آزاد را نمی دانند و به دیگر انسان ها بهت زده می نگرند و نمی دانند چگونه در جامعه انسانی باید زیست.

آنچه نوشتم تخیلی نیست، خودم این لحظات را حس کرده ام. روزی که برای اولین بار با تعدادی از دوستان اسیر موفق شدیم بدون نظارت و کنترل سران سازمان پا به شهرهای عراق بگذاریم و آزادانه در خیابان قدم بزنیم و خرید کنیم، نمی دانستیم چکار باید کرد و برای هر کاری مکث داشتیم تا بفهمیم کار درست کدام است. انگار که منتظر بودیم یکی به ما یاد دهد که چطور خرید کنیم، چطور از گوشی همراه استفاده کنیم، چطور ایمیل درست کنیم و به اینترنت وصل شویم. اینها حداقل بود، اصلاً نمی دانستیم در جامعه چه می گذرد… . . . .

دادگاه «حمید نوری» نشانه تبانی و فریب مجامع بین الملل به اسم دادخواهی است ، فراق نیوز

اولین نکته این است که همین افراد درمانده و اسیری که  فرقه به مانند گوسفندان  مطیع برای شهادت به دادگاه می کشاند، جز بدبخت ترین و سرافکنده ترین اعضای فرقه هستند که از منظر فرقه هیچ شخصیت و رسمیتی ندارند.

جالب است بدانید که در فرقه اعضایی که سابقه زندانی داشتند طبق دستور رجوی به هیچ عنوان به آنها اعتماد نمی کردند و اگر ۳۰ سال هم در تشکیلات بودند در خفا به آنها خائن و خیانت کار می گفتند و تره هم برایشان خرد نمی کردند و بسیاری از آنان را ماه ها به عنوان نفوذی زندانی نموده و در جلسات شخصیت آنان را خرد می کردند.

حالا به این اسیران بی ارزش کت و شلوار پوشانده و به نادادگاهی موهوم به خیال خود برای شهادت می برند.

بر همین اساس نکته مهم این است: علی رغم سوابق طولانی به آنان اجازه خروج از آلبانی را نمی دهند و حاضر شده اند با پرداخت هزینه های نجومی دادگاه خود ساخته شان را به آلبانی منتقل کنند.

باید به رجوی بوالهوس و زنک شیادش گفت اگر از فرار این به اصطلاح شاهدین نمی‌ترسیدید چرا آنها را به سوئد برای شرکت در دادگاه نبردید و چرا برای آنها پاسپورت تهیه نکرده و رسمیت ندادید.

دقیقا به خاطر اینکه همه کارها و برنامه های فرقه، حقه بازی، فیلم و اجبار است که ذره‌ای به همین افراد بدبخت هم اعتماد ندارند.

نکته مهم تر بعدی هیاهو، زمان و هزینه ای که فرقه برای این بازی جدید صرف می کند  قابل توجه است. به واقع شاید کودن ترین رهبران احزاب نیز دست به چنین کاری نزنند، این هم نشانه جدیدی بر مغز معیوب رجوی  و اضمحلال فرقه است.

در یک نگاه کلی سر و ته دادگاه، محاکمه یک فرد با اتهامات جعلی توسط یک اپوزسیون نمای خیانتکار است. 

سال هاست این بازی در همه کشورهای دنیا در حال رخ دادن است. در اروپا و آمریکا و خاورمیانه به دفعات افراد بی گناه و باگناه زیادی به خاطر سیاست بازی در وقایعی مشابه بازداشت و زندانی و محاکمه می شوند و این برنامه و شوی تکراری است که به کرات اتفاق می افتد.

ولی این همه فوکوس و توجه فرقه و هزینه های میلیاردی نشان از فلاکت بی انتها، اضمحلال و خالی بودند چنته آنان است.

چرا که خبر داریم همه وعده های توخالی رجوی دیوانه در سی چهل سال اخیر برای سرنگونی و همه خزعبلات او یکی پس از دیگری عیان شد و دسته دسته از فرقه خارج می شوند و حالا این هم برایش شده از این ستون به آن ستون فرجی است.

می دانیم از چهار هزار و اندی کل جمعیت فرقه نیمی از آنان کشته و تلف شدند و حدود هزار تن هم در یکی دو دهه اخیر جدا شدند. . . . .

آغاز فعالیت رسمی انجمن حمایت از ایرانیان مقیم در آلبانی ، فراق نیوز

انجمن حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی به طور رسمی فعالیت خود را آغاز کرد.

حسن حیرانی، صبح امروز در گفت و گو با خبرنگار پایگاه خبری-تحلیلی فراق، ضمن اعلام این خبر اظهار داشت: انجمن حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی به همت جمعی از جداشده های فرقه رجوی فعالیت خود را به طور رسمی آغاز نمود.

وی با اشاره به یک نمونه از مزایای صدور کارت شهروندی برای اتباع خارجی مقیم در آلبانی افزود: این انجمن به واسطه دارا بودن هیأت موسس از شرایط قانونی ثبت مؤسسه، به صورت رسمی ثبت شد تا از این پس افرادی که از فرقه جدا می شوند نگران امورات زندگی خود نباشند.

این فعال اجتماعی در آلبانی همچنین با اعلام اینکه روز گذشته اولین جلسه این انجمن برگزار شد، تصریح کرد: حمایت از جداشده های فرقه رجوی در راستای برخورداری از حقوق شهروندی، اشتغال یابی، پیگیری مشکلات اداری-حقوقی و حتی تشکیل خانواده در اساس نامه این انجمن تدوین شده است و ما تمام تلاش خود را به کار خواهیم گرفت تا افراد نجات یافته از چنگال فرقه تروریستی رجوی یک زندگی جدید و بدون دغدغه را تجربه کنند.

صدور کارت شهروندی به تمام اتباع خارجی مستقر در آلبانی که تحت فشار اتحادیه اروپا به دولت این کشور انجام گردید، نوید بخش رهایی بسیاری از افراد گرفتار در فرقه رجوی شده است.

بازگشت به وطنم ایران – سه سال گذشت ، بخشعلی علیزاده ، سایت انجمن نجات

چهار سال بعد از جدایی از فرقه تروریستی رجوی و سه سال بعد از بازگشت به وطنم ایران

بخشعلی علیزاده         

اکنون که این متن را می نویسم سه سال از بازگشت من به میهن و به نزد خانواده و بستگان عزیزم می گذرد.

یادم می آید وقتی در تشکیلات سرکوبگر رجوی بودم هر گاه صحبت از بازگشت به ایران و دیدار خانواده می شد سردمداران تشکیلات مخوف رجوی آن چنان فضاسازی کرده و محیط را مسموم می کردند که گویی هر کس که به ایران بازگردد به جز خودکشی و مرگ و نیستی و بدبختی هیچ چیز دیگر در انتظارش نیست .

قبل از بازگشت تحت تاثیر آن جوسازی های رجوی بودم و می گفتم که سازمان می گوید هر کس که برگردد او را دستگیر کرده و شکنجه خواهند نمود و سپس اعدام خواهند کرد، یا خانواده ها از پذیرش فرزندان خود سر باز خواهند زده و خواهند گفت که چرا به رجوی خیانت کردی، یا اگر حکومت هم مرا نکُشَد فضا طوری خواهد شد که خودم با دست خودم اقدام به خودکشی خواهم کرد.

راستش را بخواهید تا مدتی همین طرز تفکر در ذهنم بود زیرا تجربه نداشتم و هر چه می شنیدم از عوامل فرقه رجوی بود که اخبار را به شدت سانسور کرده و اجازه نمی دادند که وقایع را بدون تحریف بشنویم. . . .

اما بعد از بازگشت به میهن دیدم همه حرف های رجوی دروغ بودند، انتظار سهولت بیشتری در زندگی را داشتم ولی برعکس مشکلات زیادی جلوی راهم سبز می شدند و هر روز بر تعداد آنان نیز افزوده می شد، از این که هویت من در کشورم تأیید گردد تا مسائل استقرار و صنفی. طبعاً بعد از سال ها بی خبری خیلی عادی بود که تمام پرونده های من در مراجع قانونی متروکه شده و به تاریخ بپیوندند، مثل شناسنامه، گواهینامه رانندگی و سایر مسائل دیگر.

من باید برای احراز هویت تلاش می کردم و این لازمه وقت و انرژی بسیار بود که به یاری خانواده ام یکی یکی این مسائل حل شده و از آن ها عبور کرده و به حمدالله هویتم شناسایی و مدارکم تکمیل گشت. لذا توانستم شناسنامه، کارت ملی، گواهینامه و دیگر مسائل مورد نیازم را تهیه کرده و مثل هر شهروند دیگری به زندگی عادی خودم بازگردم. این ها زمانبر و دشوار بودند و مرا بعضاً به تنگ می آوردند و باعث می شدند تا فکر کنم نکاتی که در فرقه رجوی می گفتند درست است. اما در حقیقت نوع فکر من اشتباه بود، زیرا هر مسأله اداری مستلزم وقت و زمان بود تا حل گردد و هیچ ربطی به حرف هایی که در فرقه رجوی گفته می شد نداشت .

اما مهم ترین دستاورد من در زندگیم این که بعد از دو سال از بازگشتم به ایران به کمک خانواده ام موفق شدم شریک زندگیم را پیدا کرده و با هم زندگی مشترک قشنگی را شروع کنیم که حاصلش تاکنون یک فرزند دختر به نام “هِلما “می باشد.

جامعه منتقدین و جداشدگان از فرقه رجوی در آلبانی، تشکلی بالنده ، سایت راه نو

اکنون جداشدگان ماهیت واقعی فرقه تروریستی مجاهدین را به رخ جهانیان می کشند و با افشاگری خود آبروی این سازمان رو به افول را بیش از پیش می برند. امروز نه تهدید و نه شکنجه دیگر مانعی سر راه جداشدگان محسوب نمی شود. چرا که جامعه منتقدین و جداشدگان از فرقه رجوی دیگر آن نهال کوچک که هرلحظه امکان از بین رفتنش بود نیست و به درختی تنومند تبدیل شده که حال نقطه امید سایر اعضایی است که خواهان جدایی از این فرقه هستند.

امروز شاهد این هستیم که جداشدگان فرقه رجوی در آلبانی علیرغم همه ی مشکلاتی که از طرففرقه رجوی بر آنها تحمیل می شود دارای پایگاه اجتماعی قوی تری شده و مردم آلبانی آنان را به عنوان یک شهروند خارجی پذیرفته اند.

جداشدگان با کار و تلاش هزینه های زندگی شان را تامین می کنند و دیگر نیازی به تامین مالی از سوی  فرقه رجوی ندارند.

در سالهای اول حضور مجاهدین در آلبانی، سران فرقه رجوی با نفوذ بر برخی از مقامات دولت آلبانی بیشترین فشار را بر روی اعضا داشتند تا آنان را همچنان در سکوت و تبعیت از سران فرقه وادار کنند.  ولی زندگی در کشور آزاد باعث شد که اعضا کم کم به این فکر بیفتند که می توانند آزادنه و به دور از حصارهای فیزیکی و ذهنی فرقه زندگی کنند و امروز می بینیم این فکر عملی شده و آنان توانسته اند حقانیت خود را به سران فرقه رجوی و مقامات دولت آلبانی تحمیل کنند.

آزادی احسان بیدی یکی از نشانه های افول فرقه رجوی در این کشور می باشد که سعی داشتند با فشار به مقامات دولت آلبانی او را به خارج از آلبانی بفرستند که موفق نشدند و آقای بیدی بعد از یکسال بالاخره از زندان آزاد شدند و امروز مانند سایر آزاده های جهان به زندگی خود ادامه می دهد. . . . .

دادگاه «حمید نوری» نمایش رسانه‌ای برای فرار مسعود رجوی از شکایت جداشده‌هاست ، فراق نیوز

کشاندن پرونده حمید نوری به آلبانی و گرفتن اعتراف اجباری از اعضای فرقه تروریستی رجوی مصداق بارز بریده شدن سر عدالت توسط مدعیان دروغین دمکراسی است.

به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی فراق، تشکل «مادران، قربانیان فراموش شده فرقه رجوی» با انتشار یک بیانیه اعتراضی به رفتار لابی گرانه دادگاه سوئد و فرافکنی سران فرقه رجوی در مقابل شکایت جداشده‌ها واکنش نشان داد. . . .

 

به گزارش فراق، در متن این بیانیه آمده است: در حالی که سالهاست صدای شکایت و اعتراض‌ خانواده‌های اسیران فرقه رجوی در محافل اروپایی و بین المللی شنیده می شود، متاسفانه شاهد ضایع شدن حقوق خانواده های آسیب دیده از خشونت فرقه رجوی توسط مدعیان دروغین حقوق بشر هستیم.

در همین زمان که ما تلاش می کنیم تا حق و عدالت در خصوص عزیزانمان که گرفتار و گروگان سران فرقه رجوی می باشند به جایی برسد،  شاهد هستیم که لابی کثیف رجوی در اتحادیه اروپا توانسته است ادامه دادگاه حمید نوری را به کشور آلبانی که یکی از دور افتاده ترین کشورهای اروپایی در حوزه بالکان می باشد انتقال دهد تا به گفته خودشان شاهدان و یا شاکیان آقای نوری بتوانند به دادگاه بیایند و صحبت های خود را انجام بدهند. واقعا جای تعجب بسیار دارد و از نادر مواردی در جهان است که یک دادگاه غیرمرتبط برای یک تبعه کشور دیگر دادگاه برگزار نموده و در ادامه آن را به یک کشور ثالث (آلبانی) برای اعتراف گیری و پرونده سازی ببرد. بنا بر اظهارات حقوقدانان برجسته جهان این اقدام به جز شوخی و بازی رسانه ای هیچ تفسیر دیگری نمی تواند داشته باشد.

مدعیان دمکراسی در جلد یک دادگاه بین المللی عدالت را به چالش کشیدند زیرا درخواست خانواده های زخم خورده از فرقه رجوی را کنار گذاشته و برای یک بازی رسانه ای از استهکلم سوئد به کشور آلبانی اسباب کشی کردند.

دادگاه استکهلم با این تصمیم ثابت کرد که با لابی گری و هزینه های سنگین گویا خیلی کارهای نشدنی، امکان پذیر است.

در ایران افرادی هستند که حاضرند شهادت دهند تمام ادعاهای مطرح شده توسط فرقه رجوی مغرضانه بوده و دروغ محض است. 

ما خانواده های افرادی که قرار است سران فرقه رجوی به زور عزیزان ما را در آن حاضر کنند به این اقدام منزجر کننده اعتراض داریم و این را دور از شان انسانیت و عدالت می دانیم.

چه مادران و پدرانی که سالها تلاش کردند با عزیزان خود یک ارتباط ساده برقرار کنند اما ناکام در خاک سرد آرمیدند و صد افسوس صدای مظلومیت شان به گوش وجدان های بیدار نرسید که اگر می رسید شاهد بریده شدن سر عدالت در جایی نبودیم که در ظاهر پرچم عدالت خواهی را بر دوش می کشد.

اما در پایان ما خانواده ها اعلام می داریم که در مقابل این جنایت ها ساکت نخواهیم نشست. دادگاه استکهلم اگر واقعا در جستجوی عدالت است سراغ ما خانواده ها و جداشده های آسیب دیده از جنایت های رجوی بیایید و به صدای دردآلود افرادی توجه کند که سالها در حصارهای زجرآور رجوی گرفتار بودند. پر واضح است که دادگاه استکهلم و آلبانی یک نمایش رسانه ای و سناریویی بوده که برای به حاشیه بردن دادگاه شکایت جداشده ها از سران فرقه رجوی طراحی گردیده است. کشاندن ناشیانه بازی هم به آلبانی نشانه آشکار همدستی رجوی های تروریست با مدعیان دروغین دموکراسی می باشد.

به امید روزی که حق و عدالت بدون هیچ لابی گری به سرانجام برسد و در بین جنایتکاران عالم، سران فرقه تروریستی رجوی به سزای اعمال کثیفشان برسند.

تشکل «مادران، قربانیان فراموش شده فرقه رجوی»

استدلالات چندش آور،برای سالیان؛ آدم کشی، مزدوری و جاسوسی فرقه تروریستی مجاهدین، سایت راه نو

قلم به مزدان فرقه رجوی تلاش کردند، همسویی این گروه با تحریم های ظالمانه آمریکا و «فشار حداکثری» این کشور بر علیه مردم ایران را که بارها توسط مریم رجوی مورد تائید قرار گرفته تحت عنوان «معنای استفاده کردن یا نکردن از فشار سیاسی بر (ایران) از طریق آمریکا و اروپا» توجیه کنند تا شاید از بدنامی این گروه که با ذات و ماهیت آنان انطباق کامل دارد کاسته شود.

مسعود رجوی منفورترین چهره در نزد ایرانیان است که اکنون با انواع و اقسام بیماری ها در سالهای آخر عمرش بسر می برد تا بزودی و با لعن و نفرین مردم ایران راهی قبرستان شود. هرچند زندگی سیاسی او با سقوط صدام به پایان رسید.

رجوی بعد از چندین دهه مزدوری برای دشمنان مردم ایران، که پیوستن به ارتش صدام بزرگترین خیانت این مردک بیمار محسوب می شود، حال در سن ۷۳ سالگی به فکر توجیه خیانت هایش در حق مردم ایران افتاده است.

سایت رسمی تروریستهای مجاهدین بتاریخ ۱۵ آبان در مطلبی تحت عنوان «نگاهی به دیپلماسی مقاومت ایران در آینهٔ منافع ملی» سعی کرده بر دهه ها  خیانت و جنایت این گروه خاک بپاشد.  آنچه که بیشتر از هر چیزی در این مطلب موج می زند وقاحت و دریدگی و قلب واقعیت ها از یک سو و توهین به شعور مردم ایران و مخاطبان این فرقه از سوی دیگر است.

رجوی را باید شاه مهره مزدوران، جانیان و جاسوسانی خواند که تاکنون در راس یک گروه تروریستی قرار گرفته اند.

رجوی تنها مهره ضد ایرانی است که هم در درون و هم در بیرون از تشکیلات مجاهدین دست به انواع جنایت زده است.

قلم به مزدان این فرقه منحوس در این مطلب سعی کردند با دستاویز قرار دادن عبارت کوتاه «بودن یا نبودن؛ مسأله این است»، از نمایش‌نامه‌نویس مشهور انگلیسی ویلیام شکسپیر، و تفسیر به رای آن و اینکه «یکی از عرصه‌های تعبیر مادی و عینیِ «بودن یا نبودن»، چگونگیِ پاسخ به «منافع ملی» در حیات سیاسی و اجتماعی است. وقتی پای «منافع ملی» به میان می‌آید، فعالیت هر نیروی سیاسی و اجتماعی با کیفیت رابطه‌اش با این منافع سنجیده می‌شود.» بر دهه ها ترور و کشتار مردم ایران و مزدوری و جاسوسی به نفع بیگانگان، نه تنها سرپوش گذاشته و در اوج بی شرافتی تمام  اقدامات ضد ملی و ضد میهنی این فرقه را نیز در راستای آنچه که از دید این فرقه حفظ «منافع ملی» خوانده می شود توجیه بکنند.!!!

بازی با موضوع «نقض حقوق بشر در ایران» تنها سرگرمی رهبران فرقه تروریستی مجاهدین ، راه نو

الان تنها سرگرمی این تروریست های  اوباش ، تبلیغات رسانه ای با موضوعی به نام «نقض حقوق بشر در ایران» است. چیزی که خودشان هم به آن اعتقاد ندارند. و گرنه کدام انسان با وجدانی 40 سال اعضای خود را زندانی می کند و اجازه حتی یک تماس ساده به آنها با خانواده هایشان را هم نمی دهد چه رسد به اینکه اجازه دهد آنان یک زندگی آزاد و بدور از قید و بند های فرقه رجوی را تجربه کنند.

تروریستهای مجاهدین همچنان با موضوع «نقض حقوق بشر در ایران» سعی می کنند هم خود و هم اعضای گرفتار در اردوگاه این فرقه در آلبانی را سرگرم نگه دارند. ایکاش به اندازه ای که این اوباش برای اسرائیل و آمریکا و برخی از کشورهای عرب منطقه مزدوری می کنند به همان اندازه هم در نزد صاحبانشان وزن و جایگاه سیاسی داشتند.

اگر تاریخ چهار دهه گذشته فرقه تروریستی رجوی را به یاد آوریم؛ تروریسم ، خشونت ورزی و وطن فروشی تنها کارشان  و مهارت در شیوه ها تنها پیشرفت این گروه مزدور بوده است.

هدف تبلیغات حقوق بشری مجاهدین در این مقطع که آنرا به کمک حامیان سیاسی و پولی معلوم الحال خود در آمریکا و اروپا پیش می برد صرفا تخریب چهره رئیس جمهور کشورمان است. تا جایگاه او را در افکار عمومی ایران و همچنین در سطح بین المللی هدف قرار دهند.

حال اگر نگاهی به یاوه سرایی های حامیان این گروهک در آنچه که از سوی این فرقه  «اجلاس ایران آزاد ۲۰۲۱» نامیده می شد، نیز بیندازیم دقیقا حمله شخص رئیس جمهور ایران هدف حمله رسانه ای آنان بود.

مریم رجوی در این اجلاس یاوه هایی را بر علیه رئیس جمهونر کشورمان با موضوع نقض حقوق بشر در ایران سر داد تا نشان دهد وضعیت حقوق بشر در  ایران تا چه حد وخیم است. . . . . .

بررسی پرونده شکایت بین‌المللی از فرقه تروریستی رجوی تسریع شود ، فراق نیوز

به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی فراق، این مادر رنج دیده در نامه ای خطاب به کریم اسد احمدخان دادستان دیوان بین الملل کیفری لاهه خواستار تسریع و توجه به ندای خانواده های آسیب دیده در روند این پرونده شد.

به گزارش فراق، متن نامه وی به شرح زیر است:

 

جناب آقای کریم اسد احمدخان

دادستان محترم دیوان بین الملل کیفری لاهه

بنده ثریا عبداللهی، مادر امیراصلان حسن زاده هستم که فرزندم از حدود ۲۰ سال پیش توسط آدم ربایان فرقه رجوی موسوم به سازمان مجاهدین خلق ربوده شده است.

در اینجا لازم دانستم از طرف خود و جمعی از مادران رنج دیده و آسیب دیده از جنایت های این فرقه خطرناک که شرایط مشابه بنده دارند، مواردی را به اطلاع حضرتعالی رسانده و خواستار آن باشم که در روند بررسی پرونده شکایت جداشده ها به آن توجه فرمایید.

اغلب عزیزان ما ناخواسته در دام این فرقه شیطانی گرفتار شدند و بر اثر سیستم قدرتمند مغزشویی این فرقه مورد بهره کشی قرار می‌گیرند.

ما مادران و خانواده های آسیب دیده از خشونت فرقه رجوی ضمن برائت از این گروه خشن مواردی را برای آگاهی آن سیستم قضایی بازگو می کنیم:

این فرقه هم اکنون در کشور آلبانی مستقر هست و سران آن اجازه هیچ گونه ملاقات، تماس تلفنی، نامه نگاری و تبادل اطلاعات به خانواده های اعضا را نمی دهند.

اعضای فرقه نمی توانند تلفن شخصی و یا موبایل داشته و با خانواده و بستگان خویش تماس بگیرند، حق دیدارهای خانوادگی ندارند.

طبق قوانین فرقه اعضا حق ازدواج، انتخاب همسر و یا داشتن فرزند را ندارند.

در ایدئولوژی این فرقه اعلام شده که هیچ فردی از خودش هویتی ندارد و رهبر فرقه می گوید، «جان و مال، زن و شوهر، فرزند و خانواده و همه چیز شما متعلق به من (مسعود رجوی رهبر فرقه) است. من مالک شما هستم. خون، نفس و روح شما متعلق به من و درحیطه اختیارات رهبر است.»

اگر خانواده، بستگان و یا حتی مجامع حقوقی بخواهند با این افراد تماس بگیرند آدرس و یا مکان مشخص تلفن و ایمیل شخصی ندارند.

طبق قوانین فرقه در جلسات جمعی ۱۰۰ تا ۲۰۰ نفره اعضا را وادار می‌کنند، خصوصی ترین نکاتی که در ذهن شان عبور کرده را مطرح نموده و سپس آن جمع را بر علیه فرد می شورانند و مورد توهین و تحقیر و آزار قرارمی دهند.

با توجه به موارد بالا و گزارش مختصر از خصوصیات فرقه رجوی بنده از آن مقام محترم قضایی می خواهم که ضمن تسریع در بررسی پرونده شکایت جداشده ها به خواسته های مادران و خانواده های اسیران که هیچ گناهی جز دوست داشتن و عشق ورزیدن به عزیزان خود ندارند هم توجه فرمایید.

در پایان امیدوارم آن سیستم قضایی بین المللی بتواند به تعهدات بین المللی خود عمل نموده و در مقابل جنایت های آشکار این فرقه تروریستی حکمی شایسته صادر نماید.