عیسی آزاده، عضو نجات یافته از تشکیلات مجاهدین خلق گفت: خانم مینو فتحعلی به دلیل مخالفت با پیوستن به حرمسرای رجوی، از تشکیلات فرار کرد اما توسط نیروهای امنیتی عراق دستگیر شد و در قرارگاه باقرزاده، تحت تهدید و شکنجه شدید قرار گرفت.
به گزارش خبرنگار فراق، در سال ۱۳۸۰، یکی از اعضای شورای رهبری مجاهدین به نام مینو فتحعلی، به دلیل فشارهای شدیدی که در تشکیلات به او وارد میشد، در اقدامی شجاعانه و با برنامهریزی قبلی، با کمک گرفتن از یکی از همکارانش، اقدام به فرار کرد.
در سالهای پیش از ۱۳۸۲ که حکومت صدام در عراق برقرار بود، تقریباً هیچکس اجازه خروج از سازمان را نداشت و بهطور رسمی، کسی نمیتوانست از سازمان خارج شود. حتی کسانی که پس از ماهها گذراندن مراحل وحشتناکِ جلسات جمعیِ تحقیر و خردکردن شخصیت، بالاخره اجازه خروج مییافتند، به زندان ابوغریب منتقل میشدند.
به همین دلیل، برخی افراد از ترس رفتن به زندان ابوغریب، برای خروج از تشکیلات، اقدام به فرار میکردند. مینو فتحعلی نیز برای رهایی از فشارهای جلسات تحقیر، کتک و ناسزا، و از آنجا که راهی برای خروج قانونی نداشت، فرار کرد. بلافاصله پس از فرار او، حدود ۳۰ تا ۴۰ گروه گشت با دستور رجوی و همراهی انبوهی از نیروهای عراقی برای پیدا کردن او بسیج شدند و سرانجام پس از دو سه روز، او و همراهش در بغداد توسط گشتهای سازمان و عراقیها دستگیر و به کمپ بازگردانده شدند.
سپس او را برای چند ماه زندانی کردند و تحت شدیدترین فشارها قرار دادند. در آن زمان، یکی از سران سازمان به نام مهوش سپهری (نسرین) بهطور رسمی در جلسهای اعلام کرد که حکم فرار مینو از تشکیلات، مرگ است و او باید کشته میشد. همچنین در جلسهای دیگر در حضور رجوی، حکم مرگ او اعلام شد و فردی که او را دستگیر کرده بود (زهره شفایی) مورد بازخواست رجوی قرار گرفت. رجوی با خشم فریاد زد: «تو که دستور تیر داشتی، چرا همانجا او را نکشتی و آوردی؟»
چند ماه بعد، در جلسات جمعی و محاکمه اعضای متمرد شورای رهبری، مینو فتحعلی از زندان به جلسه آورده شد و توسط شخص رجوی و در حضور ۷۰۰ تن محاکمه گردید. در آن جلسه، طی ساعات متمادی، سیلی از فحش، ناسزا، تحقیر و حکم اعدام به سوی او روانه شد و به او اعلام کردند که سزای فرار از تشکیلات رجوی، مرگ است.
