هنوز طنین صدای پرشکوهِ مادر ثریا در گوش ماست

 

انجمن آسیلا با انتشار پیامی به مناسبت اکران موفق فیلم سرهنگ ثریا نوشت: این فیلم گوشه ای از داغ دل مادر ثریا عبداللهی یا دیگر مادران را نشان داد ولی حقیقتی که برای همه روشن شد این است که صدای ثریا هیچ وقت خاموش نخواهد نشد.

به گزارش فراق، در پیام ارسالی انجمن حمایت از ایرانیان مقیم در آلبانی (آسیلا) به این رسانه آمده است:

مادر ثریا عبداللهی، بیش از چهار سال پشت سیاج های پادگان مجاهدین در اشرف به انتظار دیدار تک فرزندِ پسرش امیراصلان نشست.

در گرمای ۵۰ درجه و سرمای استخوان سوز عراق، این صدا خاموش نشد و لرزه به اندام سران فرقه رجوی انداخت.

این صدا هر روز بلندتر از روز قبل شد؛ اما فرقه نگذاشت تا صدای مادر به گوش امیراصلان برسد. این صدا فقط برای تک فرزندِ پسر مادر ثریا نبود، بلکه نماینده صداهای تمام مادران و پدرانی بود که در فراق فرزندانِ در اسارت خود، در گلو مانده بود.

یادمان نمی‌رود که فرقه به جهت این که صدای ثریا قطع شود یا شنیده نشود دست به چه اقدامات کثیفی زد اما صدای این مادر در برابر فحاشی، سنگ اندازی و تیرهای آهنی لحظه‌ای قطع نشد.

صدای به حق مادر ثریا که همانا آزادی تک فرزند پسرِ خودش و فرزندان دیگر خانواده ها بوده تا امروز خاموش نشده است.

حال برای نشان دادن رنج های خانواده ها و شجاعت های این مادر، فیلم سرهنگ ثریا هم ساخته شده، بله سرهنگ ثریا، همان ثریا عبداللهی است که در تلاش برای آزادی فرزندش و دیگر اسیران که در اسارت سازمان مجاهدین گرفتار شدند کوتاه نیامد.

این فیلم گوشه ای از داغ دل مادر ثریا یا دیگر مادران را نشان داد ولی با دیدن این فیلم حقیقتی که برای همه روشن شد که صدای ثریا عبداللهی هیچ وقت خاموش نشده و آزادی فرزندش، این صدا رساتر خواهد بود.

به امید آزادی همه اسیران فرقه رجوی

انجمن آسیلا