آیا تابحال به این موضوع فکر کرده اید که مسعود رجوی چه زمانهایی اقدام به صدور پیام های هیجانی کرده و به مردم و جمهوری اسلامی ایران خط و نشان می کشد؟
پیام هایی که به نام مسعود رجوی – که در حال حاضر در فرانسه اقامت داشته و البته ممنوع الخروج است – در رسانه های فرقه مجاهدین درج می شود اغلب در قالب پیامک مشاهده می شود. علت این اقدام هم این است که نشان دهند رجوی همچنان در حال نفس کشیدن بوده و بعبارتی هنوز سقط نشده است.
اما اگر دقت کرده باشید پیام های هیجانی و باصطلاح خط و نشان کشیدن های این کوتوله بیمار اغلب زمانی است که اسرائیل یا آمریکا در کادر یک عملیات روانی در حال تهدید ایران به یک حمله نظامی هستند. چنین زمان هایی است که این پیر ابله از حول حلیم توی دیگ افتاده و تحت تاثیر روده درازی های اربابان ابله تر از خودش شروع به دادن پیام های هیجانی نموده و به مردم ایران و نظامش خط و نشان می کشد.
در زمان سقوط نظام بشار اسد هم وضع همین بود و این کودن بیمار به همراه همسرش میمون وار در فضای رسانه ای این گروهک به جست و خیز برخاست ولی پس از مدتی که گرد و خاک خوابید زمین گیر شد.
اکنون هم که مدتی است ترامپ جمهوری اسلامی ایران را به حمله نظامی تهدید می کند، لذا رجوی دوباره بوی کباب به مشامش خورده ولی نمی داند که در ایران دارند خر داغ می کنند.
اگر به پیام پنجم فروردین این دلقک بی خاصیت رجوع کنید دقیقا همین هیجاتات را در پیام وی مشاهده خواهید کرد. تا بدین ترتیب برای هزارمین بار ادعا کند که جمهوری اسلامی ایران در حال سقوط است!
الان بیش از ۴ دهه است که فرقه تروریستی مجاهدین همچنان در حال سرنگون کردن جمهوری اسلامی ایران است! و آخرین بار آن به چهارشنبه سوری مورخ ۲۷ اسفند ۱۴۰۳ بر می گردد. عوامل ابله تر از خود رجوی در سایت رسمی این فرقه نوشتند: «در کارزار چهارشنبه سوری ایران را پس می گیریم!» یعنی می خواستند ایران را از جمعیت نزدیک به ۹۰ میلیون ایرانی بگیرند!!!
بنابراین می توان نتیجه گرفت که مصرف مواد با دوزهای بالای چنین عواقبی هم برای رجوی دارد که حرفهایش سراسر توهم و یاوه سرایی است.
بد نیست این را هم اضافه کنم که از دیگر تاثیرات نعشگی رهبر مجاهدین که در کادرهای این فرقه هم سرایت پیدا کرده این است که در سال جدید این فرقه تلاش کرد یک پیام از مسعود رجوی را با سه تیتر مختلف؛ «سنت های رو به آینده نوروزی را نمی تون از بین برد» ، «سیزده بدر . . . » و «آفرین و تبریک . . . » در 14 فروردین ۱۴۰۴ را به مخاطبینش قالب کند که در نوع خودش یک هنر محسوب می شود. البته این داستان همچنان ادامه دارد.
- نویسنده : سعید پارسا
- ۰۴/۰۱/۲۰