شاید در میان شما باشد کسی که در این عکس حداقل یک نفر را بشناسد. همه کسانی که در این عکس می بینید ، از اسیران اردوگاه اشرف در کشور آلبانی و قلعه ی اسارت مانز هستند.
اگر یک نفر را پیدا کردید که لبخندی بر لب داشته یا حداقل چهره ای شاد و بشاش داشته باشد ، جایزه تان نزد نگارنده محفوظ است.
یادم می آید در زندان های انفرادی مجاهدین در پادگان مخوف اشرف در عراق ، ماهها بود که توان خندیدن را نداشتم ، در نقطه مقابل با بهانه های کوچک مثل آب خوردن اشک می ریختم. چندین ماه زندان انفرادی داغونم کرده بود. به شدت دپرس و افسرده شده بودم. من نزدیک به 5 نفر از زنان و مردان را در این عکس شناختم که از هم بندان سابق من در فرقه رجوی بودند. هرگز خنده بر لبان کسی در فرقه رجوی نقش نمی بندد. عاقبت از زندان های انفرادی طویل المدت سازمان در اشرف و عراق ، آزاد شده و به مناسبات برگشتم. تا روزی که از سازمان جدا شدم ، من هرگز از ته دل نخندیدم. امروز پس از گذشت 16 سال از جدائی ام از فرقه مخوف رجوی ، هنوز هم توان خندیدن از ته دل را ندارم. گهگاهی فقط پسرهایم و همسرم این توان را دارند که چند ثانیه خنده را با شوخی های خودشان بر لبم بیاورند. رجوی شادمانی و شادی را در درون من سرنگون کرد و این تنها دستاورد سالیان رجوی ها بود که می توانند در کارنامه شان بیاورند.
آیا شما در این عکس یک چهره شاد را می بینید ؟
تنها چیزی که دیده می شود چهره ی زنان و مردان افسرده ای است که گرد پیری بر چهره شان نقش بسته است! زنان و مردانی را می بینید که سالیان است اجازه ملاقات با اعضای درجه یک خانواده شان را نداشتند.
هر کس به فرقه رجوی پیوست ، تا ابد ممنوع الملاقات است. آنجا زنان و مردان باید مجرد زندگی کنند. اگر لیست ممنوعیت ها را بازبینی کنیم ، با یک لیست بلند بالا مواجه می شویم :
محفل ممنوع ، ازدواج ممنوع ، حاملگی و بچه دار شدن ممنوع ، فکر کردن ممنوع ، زندگی فردی ممنوع ، جدا شدن از جمع ممنوع ، خندیدن با صدای بلند ممنوع ، آرایش کردن و رسیدن به چهره و قیافه ممنوع ، انتخاب نوع پوشش ممنوع
