نوروز ۱۴۰۱ بر همه ایرانیان مبارک باد ، سایت راه نو

از دیرباز برگزاری جشن نوروز در فرهنگ سرزمین ایران جایگاه والایی داشته است که اکنون پیشینه و تاریخچه ای سه هزار ساله به خود اختصاص داده و یکی از کهن سالترین عیدهای ملی در جهان محسوب می شود.

طبق بعضی از افسانه ها سه هزار سال قبل در چنین روزی جمشید پس از بیرون آمدن از کاخ خود در جنوب دریاچه ارومیه که امروزه منطقه حسنلو نام گرفته است تحت تاثیر آفتاب سوزان و درخشان و طراوت تازه قرار می گیرد و آن روز را نوروز می نامد و بر آن می شود که همه ساله در چنین روزی آیین و مراسم های خاصی تدارک دیده و برگزار کند.

همچنین ریشه نوروز در شاهنامه این چنین عنوان شده است که جمشید در حال گذشتن از آذربایجان بوده است که دستور می دهد برایش تختی قرار داده و خود باد تاجی پر زرق و برق روی آن تخت بنشیند بنابراین با تابش نور خورشید به آن تاج زرین و پر زرق دنیا نورانی می شود و به خاطر شادمانی مردم آن روز را نوروز نامیده اند.

نخستین پادشاهی که موجب رسمیت پیدا کردن نوروز شد کوروش کبیر بود. وی قبل از میلاد و در سال ۵۳۸ دستور پاکسازی محیط زیست، ترفیع نظامیان، عفو مجرمان را به این روزها موکول کرد.

همچنین در این دوران رایج بود که مردم در بامداد نوروز به سمت یکدیگر آب پاشی کنند و نیز آتش روشن کردن در شب نوروز از زمان هرمز اول مرسوم شد و از دوره هرمز دوم دادن سکه به عنوان هدیه و عیدی در نوروز رایج شد.

در اسلام هم نگاهی خجسته به نوروز شده و تاکید بسیاری به گرامی داشتن آن شده است به طوری که از دیدگاه آن روز ظهور امام زمان روز نوروز است. امام صادق(ع) در حدیثی فرموده است:

«روز نوروز همان روزی است که خداوند در آن از بندگانش پیمان گرفت که او را پرستش کنند و هیچ چیزی را شریک او ندانند و این که به پیامبران و اولیایش ایمان بیاورند و آن نخستین روزی است که خورشید در آن طلوع کرده، و باد های باردار کننده در آن وزیده است و گل ها و شکوفه های زمین آفریده شده است.

آن روزیست که کشتی نوح (ع) به کوه جودی قرار گرفت و آن روزی است که در آن قومی که از ترس مرگ از خانه های خود بیرون آمدند و آن ها هزار ها نفر بودند پس خداوند آن ها را بمیراند و سپس آن ها را در این روز زنده کرد؛

عقیم سازی و تعرض جنسی، تجاوز به فطری ترین حقوق زنان در «مجاهدین» ، قدس آنلاین

نویسنده: سیدحجت سیداسماعیلی، عضو پیشین شورای مرکزی «مجاهدین»، فارغ التحصیل رشته علوم سیاسی در مقطع کارشناسی ارشد.

سرطان داعش نماد بربریت و توحش در دنیای به ظاهر متمدن و مترقی امروزی (بویژه در نحوه رفتار با زنان) است. شکی نیست که داعش بیش و پیش از آنکه یک گروه شبه نظامی باشد یک فرقه ایدئولوژیک با برداشت‌های خاص و بشدت رادیکال، انحرافی و متحجرانه از دین مبین اسلام است.

در این میان تنها گروهی را ، علیرغم برخی تفاوت های ایدئولوژیک ، می توان شبیه به داعش تلقی کرد «سازمان مجاهدین خلق» است که در رفتارهای انحرافی، برداشت های شخصی و منفعت طلبانه از قرآن و اسلام همانند داعش عمل می کند. 

رویکرد فرقه رجوی به زنان را می توان در قالب یکی از مهم ترین و شاید جالب توجه ترین اجزای فکری – عقیدتی این گروه مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. 

بدیهی است در جهان بینی فرقه رجوی، نگاه به زن نیز هرگز نگاهی انسانی و اخلاقی نخواهد بود.

وفاداری و عدم خروج از فرقه و پیروی از قوانین سختگیرانه به ظاهر مذهبی و سیاسی تشکیلات، اصل اساسی در درون «مجاهدین» است. در عین حال کسانی هم هستند که به شدت مراقبند زنان در تشکیلات به رهبران فرقه وفادار بمانند در غیر اینصورت تنها مرگ می تواند آنان را از دست این فرقه رها سازد.

اگر مفتی های داعش  معاویه بن ابی سفیان را مؤسس سنت جهاد نکاح می دانند، فتوای غیر انسانی و غیر اخلاقی بهره کشی جنسی از زنان تحت لوای آنچه که «آموزه های پیامبر» نامیده می شود نیز توسط شخص رجوی رهبر این فرقه در دستور کار قرار گرفته است.

همچنانکه در بهمن ماه ۱۳۶۳ مسعود رجوی طی اطلاعیه ای اعلام کرد؛ مریم رجوی را به مثابه همردیف مسئول اول منصوب کرده است. اما گستاخانه ترین قسمت این اطلاعیه بخش پایانی آن بود که رجوی خواست با مقایسه خود با حضرت محمد (ص) قضیه را اسلامی و دینی جلوه دهد و نوشت: «محمد پیامبر خدا نیز با زن پسر خوانده خود که به تازگی از او طلاق گرفته بود، ازدواج کرد!!!»

خشونت و تعرض جنسی رهبر فرقه رجوی به زنان در واقع بخشی از استراتژی رجوی است که با برداشت های غلط از اسلام و برای رسیدن به اهداف سیاسی خود صورت می گیرد.
وجود اطلاعات تاسف آور از موارد بی شمار تجاوز و بردگی جنسی در گروه های مسلح تندرو و گروه های فرقه ای یکی از معضلات قرن حاضر است.

بر اساس گزارش منتشره توسط سازمان ملل متحد، گروه های تندرو مانند «داعش» در دو کشور عراق و سوریه و «بوکو حرام» در کشور آفریقایی نیجریه از «خشونت جنسی» به عنوان تاکتیکی در راستای رسیدن به اهداف خود بهره می گیرند که فرقه رجوی هم از این قائده مستثنی نیست و باید نام «مجاهدین» را هم به این لیست اضافه کرد.

دادن نقش محوری به زنان در شبکه های اجتماعی، استراتژی است که رجوی  عمدا برای جذب نیرو به کار می برد.

حضور زنان در به اصطلاح کانون های شورشی نیز نگاه ابزاری رهبران «مجاهدین» به زنان و دختران جوان به عنوان یک طعمه را نشان می دهد تا بتوانند مردان بیشتری را جذب کنند.

برخی از زنان و دخترانی که موفق به فرار از چنگال رجوی شده اند در مصاحبه های خود از وجود نظام خاص در  عضویت زنان در حرمسرای رجوی و عقیم سازی آنان در این زمینه سخن به میان آورده اند و حتی برخی از آنان پس از جدایی از این گروه وحشت آفرین سکوت پیشه کرده اند.

اغلب زنان در این تشکیلات دچار افسردگی های شدید روحی  هستند به نحوی که آنان حتی خندیدن را به دلیل جرم انگاری آن توسط رهبران فرقه سالهاست فراموش کرده اند.

در بسیاری از این موارد دخترانی که خانه خود را با هدف پیوستن به این سازمان در سال های دهه ۶۰ و ۷۰ ترک کردند دیدی رمانتیک نسبت به این موضوع داشته و رجوی را با عنوان «برادر»  خطاب می کردند، ولی نمی دانستند روزی فرا خواهد رسید «برادر مسعود» به همین زنان در قالب «وظیفه اسلامی و انقلابی» خود تجاوز کند.

اجرای احکام اجباری پوشش کامل، ختنه اجباری و منع عبور و مرور آزادانه زنان بخشی از تفکر داعش در خصوص زنان را شامل می شود در فرقه رجوی نیز بنوعی دیگر همین احکام ساری و جاری است. جدا سازی جنسیتی، پوشش کامل، عقیم سازی زنان با درآوردن رحم آنان، منع عبور و مرور آزادانه در قرارگاههای این گروه، بروز ندادن هیچ یک از خصوصیات زنانه، عدم رسیدگی های فردی، تن دادن به نیازهای جنسی رجوی و سایر محدودیت ها بخشی از اجبارات زنان در این فرقه محسوب می شود.  

اما سوال اینجاست این زنان بر اساس کدامین جذابیت ها راه پیوستن داوطلبانه به آنها را در دهه های گذشته پیش گرفتند؟

مجموع بررسی ها نشان می دهد اصلی ترین عوامل موثر در این فرآیند، موارد زیر هستند:

۱- وعده آرمانشهری و جامعه بی طبقه توحیدی

هرچند در شرایط فعلی پیوستن زنان به تشکیلات «مجاهدین» به شکل حرفه ای به ندرت اتفاق می افتد، ولی زنانی که در دهه های ۶۰ و ۷۰ به این گروه پیوستند به این دلیل بود که «مجاهدین» خبر از تشکیلِ جامعه‌ای فراملیتی که در آن عدالت اجتماعی به خوبی رعایت شده و مهمتر از همه جامعه ای مطابق با هنجارهای آنچه که  «اسلام انقلابی» خوانده می شد را خبر می داد.

حمله گسترده موشک‌های بالستیک به چند پایگاه نظامی و جاسوسی در اربیل عراق

صابرین‌نیوز به نقل از یک منبع امنیتی نوشت: «دو مرکز آموزشی پیشرفته متعلق به موساد اسرائیل در اربیل در شمال عراق با موشک‌های بالستیک مورد حمله قرار گرفتند.» صابرین‌نیوز درباره این زمان نوشت: «به هیچ‌وجه تصادفی نیست و در زمان حمله، سامانه‌های پدافند موشکی آمریکایی پاتریوت ۲ و ۳ که در اربیل در شمال عراق مستقر هستند، کار نمی‌کردند. خبرنگار شبکه الجزیره می‌گوید، «ساختمان جدید و در حال ساخت کنسولگری آمریکا در اربیل»، هدف حملات موشکی امشب بود.به نوشته صابرین نیوز، ۶ فروند موشک بالستیک از نوع فاتح ۱۱۰ به این ساختمان در اربیل اصابت کرد.

رحمان کریمی، توده ای و وطن فروشی که مسعود رجوی برایش لباس «پلنگ» دوخت! ، سایت راه نو

رحمان کریمی صرفا و تنها در سایت های سازمان تروریستی مجاهدین بعنوان «شاعر ، نویسنده انقلابی، آموزگار»! و ارجیفی از این دست خطاب می شود و هر کلمه دیگری هم مثل استاد و  . . . که بار او کنند، وی همچنان متهم به همدستی و همکاری با وطن فروش ترین گروه در تاریخ معاصر ایران بشمار می رود.

لذا رحمان کریمی نه تنها فردی انقلابی نبود بلکه یک توده ای و زمانی جاسوس «کا گ ب» ی شوروی سابق و عضو سازمان جوانان حزب توده در ایران بود. که به عضویت در چنین سازمانی افتخار هم می کرد. سازمانی که رهبری آن زمانی با نورالدین کیانوری بود.

بنابراین رحمان کریمی وطن فروشی را بخوبی در مکتب نورالدین کیانوری دبیر اول کمیتهٔ مرکزی حزب توده ایران (۱۳۵۷–۱۳۶۲) آموخت. لذا با چنین سوابق خیانت باری به گروه ترویستی مجاهدین پیوست، تا با گرفتن جیره و مواجیب در مقابل خیانت ها و وطن فروشی های رجوی که اوج آن پیوستن به ارتش صدام در زمان جنگ بود، سکوت پیشه کرده و خیانت ها او را توجیه کند. بدین ترتیب شد قلم به مزد رجوی.

البته اینکار سود دوطرفه داشت رحمان کریمی به پول و رفاه و عیاشی های خود در خارج از کشور می رسید و رجوی هم از نام او بعنوان باصطلاح یک «مارکسیستِ» عضو «شورای ملی مقاومت» بهره خود را می برد. عجب معامله ای!

البته وطن فروشی و خیانت به مردم ایران وجه مشترک حزب توده و مجاهدین است . به همین دلیل هم رحمان کریمی که به نوکری عادت کرده بود خیلی راحت در آستان مجاهدین فرود آمد تا فاز جدیدی از خیانت و وطن فروشی را که از حزب توده به ارث برده بود با خفت و خاری در کنار رجوی سردسته وطن فروشان ادامه دهد.

در وصف رحمان کریمی همین بس که یکی از بدترین کارهای این مردک مزدور و البته بی خاصیت خوش خدمتی به رجوی در قبال توهین و نوشتن بر علیه جداشدگان بود.

رحمان کریمی سالها در قبال جنایات رجوی از ترور در داخل کشور گرفته تا جنگیدن در کنار سربازان عراقی بر علیه مردم ایران سکوت پیشه کرد.

اما علیرغم تمامی جست و خیزهای میمون وار و ادا و اطوار های به ظاهر انقلابی ی رجوی و پوشاندن لباس پلنگ به رحمان کریمی، هنوز هم مهمترین صف‌بندی سیاسی ایران امروز، مرز بین وطن پرستی و وطن‌ فروشی است. لذا  مجاهدین و هم حزب توده همچنان از دید مردم ایران در صف وطن فروشان و خائنین به کشور در تاریخ معاصر دسته بندی می شوند.

• نویسنده : سعید پارسا

فرقه تروریستی رجوی یک جوان تبریزی را به جهت ترس از افشاگری ناپدید کردند ، فراق نیوز

عضو سابق تیم‌های عملیات تروریستی فرقه رجوی گفت: فرقه، یک جوان تبریزی را به جهت وحشت از افشاگری ناپدید کرد.

به گزارش فراق، امیر نعمت اللهی که پس از بیست سال لب به سخن گشوده است در یک گفت و گوی ویدیویی اظهار داشت: در فرقه رجوی یک جوان تبریزی را به علت اینکه گفته بود نمی خواهم در فرقه بمانم، به زندان ابوغریب فرستادند و او در زندان بیماری سل گرفت و دوباره نزد فرقه بازگشت اما این بار فرقه او را به جهت وحشت از افشاگری ها از زندان ابوغریب ناپدید کرد.

به نوشته انجمن نجات، نعمت اللهی پس از جدایی از فرقه رجوی به کانادا مهاجرت کرد و اکنون ۴۸ ساله است. او که در خانواده‌ای هوادار مجاهدین در ارومیه رشد کرده بود، در سن ۲۱ سالگی به سازمان مجاهدین خلق در عراق پیوست و پس از ۵ سال خدمت به مجاهدین که بخش اعظم آن در واحد عملیات های چریک شهری مجاهدین خلق بود، دریافت که در این تشکیلات جان افراد بی ارزش است و برای مسعود رجوی هدف وسیله را توجیه می‌کند.

نعمت اللهی به تازگی در گفتگویی با سیامک نادری که در وبسایت حقیقت مانا منتشر شده است، از فضای اختناق شدید در تشکیلات مسعود رجوی و آموزش‌های عملیات نظامی و تروریستی به اعضای زیر سن قانونی (کودک سربازان) در پایگاه‌های مجاهدین خلق می‌گوید. او در این مصاحبه از چندین نفر نام می‌برد که به روش‌های مختلف توسط تشکیلات مجاهدین خلق سرکوب، کشته یا ناپدید شدند که در فرصتی دیگر به آن پرداخته خواهد شد. در این گزارش، بر مبنای مشاهدات نعمت اللهی، به ماهیت تروریستی و ضد انسانی سران مجاهدین خلق چه در قبال ملت ایران و چه در مقابل اعضای خودشان پرداخته می‌شود.

امیر نعمت اللهی در اوایل دهه ۷۰ به سازمان تروریستی مجاهدین خلق در عراق پیوست و خیلی زود پس از گرفتن آموزش های چریکی و بمب گذاری برای راه اندازی عملیات به ایران فرستاده شد. او شیوه‌های عملیات تروریستی را در پایگاه مجاهدین خلق زیر نظر افرادی چون ابراهیم ذاکری، فرزاد آشنا، مهری حاجی نژاد و افراد دیگری که نامشان را به خاطر نمی‌آورد، فرا می‌گیرد. اما هنگامی که برای منفجر کردن ساختمان مرکزی ناحیه انتظامی تهران بزرگ به ایران اعزام می‌شود با تناقضاتی روبرو می‌شود. او انگیزه مسعود رجوی را متفاوت با انگیزه خود می‌یابد. انگیزه رجوی از عملیات های کور و بدون برنامه‌ریزی و پشتیبانی مناسب در ایران را چنین شرح می‌دهد: «هر دو طرفش برای مسعود رجوی برد برد است یا کشته می‌شدیم که به تعداد شهدای سازمان اضافه می‌شد یا عملیات انجام می‌شد.»

پیش از اجرای عملیات در تشکیلات به نعمت اللهی و هم تیمی‌هایش گفته می‌شود که همه چیز شناسایی شده اما او بعدها در می‌یابد که معدود تصاویری که به عنوان نقشه به آنها نشان دادند، تصاویر نقشه تهران بود که فرماندهانش از گوگل مپ گرفته بودند. در تشکیلات رجوی به آن‌ها گفته شده بود که در ساختمان هدف، تنها مقامات ارشد نیروی انتظامی هستند. نعمت اللهی روز عملیات با واقعیت هایی خلاف ادعاهای سازمان مواجه می‌شود. او می‌گوید: «خودم که داخل ساختمان رفتم دقیقا دیدم. اصلا آن طوری نبود. گفته بودند فقط سردمداران نیروی انتظامی هستند. من رفتم داخل بمب‌ها را بگذارم دیدم حدود ۱۰۰ تا جوان هفده هجده ساله سرباز بودند که از ناحیه‌ها آورده بودند برای مناطق تقسیم کنند. بمب را آماده کردم اما این صحنه را که دیدم دگمه را نزدم…داخل ساختمان یک عالمه نیروی کارمند بود.»

همچنین، تمام اطلاعاتی که فرماندهان عملیات درباره مختصات داخلی ساختمان، حراست و امنیت مکان به آن ها داده بودند، غلط از کار درآمده بود و نعمت اللهی با صدها پرسش در ذهنش از محل ارتکاب جرم بیرون می‌آید. او به این نتیجه می‌رسد: «به نظر من ما را فرستاده بودند که یا صددرصد دستگیر بشویم یا بمب منفجر بشود…مقدار مواد منفجره آنقدر زیاد بود که کسی سالم بیرون نمی‌آمد. هدف وسیله را برای رجوی توجیه می‌کند. ولی من وقتی این صحنه‌ها را دیدم به خودم شک کردم که برای چه آمده‌ام.»

یاوه‌گویی‌های عجوزه فرقه رجوی به مناسبت ۸ مارس، روز جهانی زن ، سایت فراق نیوز

امسال هم عجوزه فرقه رجوی به مناسبت روز جهانی زن (۸ مارس) شوگردانی جدیدی راه اندازی نمود و یک سری چرندیات بی‌پایه و اساس به خورد زنان خارجی داد.

به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی فراق، رجز خوانی و لاف در غربت های مریم قجر پایانی ندارد و فکر می کند با افسار پاره کردن و یاوه بافی می تواند سر زنان خارجی و یک سری پناهندگان را شیره بمالد. در مقابل برخی از زنان منتسب به تشکیلات غربی به خاطر منافع و چاپیدن بیشتر با دریافت دلارهای تشویقی در برنامه فرقه شرکت می کنند

مریم قجر عجوزه در بخشی از سخنرانیش به خاطر کرنش و جلب حمایت زنان غربگرا و شبکه غربی این بار سعی نمود خود را منجی زنان اوکراینی نمایش دهد و به آنان نیز پیام مقاومت بدهد تا از زنان فرقه یاد بگیرند.

او درادامه سخنرانی اش گفت، «رجوی یک مقاومت عظیم علیه بنیاد گرایی و زن ستیزی را بنیاد نهاد» باید به این خانم بی حیا و مزدور غرب گفت، آنچه که در یکی دو  دهه اخیر دیدیم و از طرف جدا شدگان افشا می شود بنیادگرایی محض از جمله فرقه گرایی، به یغما بردن هست و نیست زنان و بی هویت نمودن آنان درفرقه منافقین است.

به گزارش فراق، زنک عجوزه خیانت کار چرا از طلاق های اجباری، ازدواج اجباری، تفکیک زنان از مردان، جدا نمودن با زور مادران از کودکان، به قتل رساندن زنان معترض،  تشکیل حرمسرا و عقیم کردن زنان و مرگ های زودرس چیزی نمی گوید

سخنرانی ضدزن‌ترین زنِ تاریخ درباره حقوق زنان! ، سایت راه نو

مریم رجوی روز جهانی زن را امسال، از زنان اوکراینی شروع کرد و انواع و اقسام زنان دیگر کشورها را هم در ویترین تبلیغاتی خود جای داد. ویترینی که به طرز عجیبی از حضور «زنان مجاهد خلق» خالی بود و مشخص بود این زنان حتی به درد تبلیغات مریم رجوی در ۸ مارس هم نمی خورند!

در اینجا هدف پرداختن به حرافی های مضحک مریم رجوی از جمله نامگذاری روز زن امسال به نام زنان اکراینی و یا تبریک روز جهانی زن به زنان در افغانستان، اوگاندا، اتیوپی، شاخ افریقا و  کذا و کذا نیست! بلکه بیان واقعیت هایی است که ماهیت ضدزن‌ترین زنِ تاریخ درباره حقوق زنان در تشکیلات این فرقه را بیان می کند.

تناقض رفتاری مریم رجوی بر کسی پوشیده نیست. او در حالی ۸ مارس امسال را بعنوان روز زن گرامی می دارد که سالهاست خانواده اعضای زنان گرفتار در اردوگاه این فرقه در آلبانی در حسرت و آرزوی دیدار با عزیزانشان روزگار سپری می کنند.

زنان در تشکیلات مجاهدین صرفا برده های جنسی محسوب می شوند که در حرمسرای رجوی تحت عنوان «شورای رهبری» مشغول خدمات دهی به مردک کوتوله و بیمار جنسی مسعود رجوی هستند. بنابراین مریم رجوی فقط می تواند درباره حقوقِ شیطان حرف بزند و نه انسانها!

بنابراین بدیهی است زنان در تشکیلات مجاهدین از افسرده ترین و نگونبخت ترینِ زنان در عصر کنونی بشمار می روند که در ویترین تبلیغاتی مریم رجوی هم جایی ندارند.

افسردگی در زنان «مجاهد»! قبل هر چیزی ناشی از دو عامل؛ عقیم سازی که با عمل جراحی و در آوردن رحِم زنان در تشکیلات مجاهدین که تحت عنوان رسیدن به «قله رهایی» از آن نام برده می شود، آغاز می گردد. و تجاوز جنسی رهبر فرقه به اغلب این زنان است که شایستگی عضویت در «شورای رهبری» یا همان حرمسرای مجاهدین را پیدا می کنند. طبق یافته های جدید، افراد مبتلا به افسردگی زودتر از زمان پیش بینی شده می میرند، الگویی که در سال های اخیر در بین زنان عضو مجاهدین رواج داشته است.

در اینجا بد نیست نظر مخاطبان را به پاسخ خانم بتول سلطانی عضو پیشین شورای رهبری مجاهدین با بیش از ۲۰ سال سابقه به سوال خبرنگار سایت راه نو در تاریخ سی ام فروردین سال ۱۳۹۹ جلب کنم که پرسید: با توجه به اینکه خودتان هم یک زن هستید می توانید از وضعیت زنان در سازمان «مجاهدین» بگویید؟ و اکنون که سالهاست از آنها جدا شده و پای در دنیای آزاد گذاشته اید چه حسی دارید؟ چه تفاوت هایی را بین ادعای مریم رجوی در خصوص زنان در «مجاهدین» با واقعیت های موجود می بینید؟

خانم سلطانی:  زنان در فرقه رجوی از اولیه ترین حقوق انسانی محرومند. آنها حق ازدواج ندارند حال چه رسد به انتخاب همسر.

با آنها مثل برده رفتار می شود. وقتی من در تشکیلات آنها می دیدم زنها نمی توانند رفت و آمد تنها داشته باشند و افراد مرتب مراقب همدیگر هستند و باید همدیگر را گزارش کنند، بشدت بهم می ریختم. کسی جرات بیان چنین انتقاداتی را به تشکیلات نداشت و باید به قوانین سخت و ضد انسانی فرقه تن می دادیم.

بسیاری از زنان بخاطر اعتراض و تن ندادن به دستورات تشکیلاتی در زندان بودند و مورد اهانت و کتک و آزار جسمانی قرار می گرفتند. حتی خودکشی های اجباری نیز برای زنانی که از قوانین فرقه پیروی نمی کردند در تقدیر آنان بود که با قرص سیانور انجام می گرفت . . .

زنان نباید در تشکیلات از خود اشعه زنانگی می دادند. حتی مسائل بهداشت فردی اعضا نیز تحت کنترل فرقه بود. آرایش کردن و آراستن خود هیچ معنا و مفهومی در تشکیلات نداشت.

اوج نگاه «مجاهدین» به زنانِ تشکیلات، جدای از استفاده ابزاری که در راستای اهداف ضد ملی و میهنی این گروه انجام می گرفت، بهره برداری جنسی برای شخص رهبر فرقه یعنی مسعود رجوی بود.

بنابراین حاصل جمع تمامی رفتارهای برده وار رهبران تروریست مجاهدین نسبت به زنان در بند تشکیلات ابتلای آنان به انواع و اقسام بیماریهای روحی و روانی و جسمی صعب الاعلاج و طول عمر کوتاه است.

یک مقایسه آماری بین سالهای ۱۳۹۵ تا آبان ۱۳۹۹ از مرگ و میر اعضای فرقه تروریستی  مجاهدین نشان می دهد که «امید به زندگی» هر عضو در زنان ۶۳.۹ سال و در مردان ۶۲.۸ سال است. که اگر آنرا با متوسط طول عمر زنان و مردان ایرانی (۷۹.۴ سال برای زنان و  75.5 برای مردان) مقایسه کنیم اختلاف فاحشی را مشاهده خواهیم کرد.

ضمن اینکه اختلاف متوسط طول عمر زنان به نسبت مردان در این فرقه ۱.۱ سال است که در مقایسه با استاندارد جهانی (چهار و نیم سال) نزدیک به فاجعه است.

این آمار نشان می دهد که زنان به مراتب شدیدتر از مردان تحت اجبارات و فشارهای روحی و روانی و جسمی درون فرقه قرار دارند. بعبارتی اگر این افراد در داخل این فرقه نبودند؛ زنان ۱۵.۵ سال و مردان ۱۲.۵ سال بیشتر می توانستند عمر کنند.

اسامی ۳۰۰ عضو جداشده از فرقه رجوی در آلبانی ، سایت فراق

به گزارش فراق، برخی اسامی عنوان شده در این لیست در سال های اولیه انتقال فرقه به آلبانی اعلام جدایی کرده و سراغ زندگی مطلوب خود رفتند و برخی نیز هنوز در آلبانی به صورت مستقل زندگی می کنند.

اسامی ۳۰۰ عضو جداشده از فرقه رجوی در آلبانی به شرح زیر است:

۱- طیبه نوری ۲- گوهر صادقی ۳- زینب حسین نژاد ۴- فرشته هدایتی ۵- سمیه مجیدی ۶- سمانه طریقت منفرد ۷- فائزه سعادت ۸- مرضیه قبادی ۹-گیسیا نظری ۱۰- لیدا نظری ۱۱- سارا افسای ۱۲- مکیه شاهپوری

۱۳- شهلا احمدی ۱۴- انسیه قلی زاده ۱۵- طاهره زارنجی ۱۶- حاجیه اژدرزاده ۱۷- مینا بهزادی ۱۸- سوده تقوایی ۱۹- مریم قریشی ۲۰- الهام گودرزی  ۲۱-عادله گودرزی ۲۲- سارا حسنی ۲۳- سمیه محمدی عباسی ۲۴-شیرین  معینی ۲۵- مریم نظام الملکی ۲۶- نسترن رستگار۲۷ – ماه منظر صدر اشرافی۲۸- سمیه نعمتی۲۹-نسرین معیاری۳۰-  عادله (مریم) آقایی۳۱-مهناز ابوذریان۳۲- نرگس دگمه چی۳۳- شقایق رجبی۳۴- مریم مجاهدنیا۳۵- معصومه مجد ابادی۳۶- رادا اسماعیلی نسب۳۷- شیرین معدومی۳۸- سمرا بزازیان۳۹- مرضیه رضایی۴۰- سارا هفت برادران۴۱- عاصفه جعفرزاده۴۲- سونا جمالزاده۴۳- لاله طریقی۴۴- پروانه آذربرا۴۵- لیلا دشتی۴۶- عاصفه بهزادی۴۷- ازاده فتاحی۴۸- فاطمه منصوری۴۹- فهیمه مبینی۵۰- فرحناز حکمتی (از نیروهای خارج کشور فرقه)۵۱- الهام کیامنش۵۲- سوسن ناصری(از نیروهای خارج کشور فرقه)۵۳- اکرم ملفوظی(از نیروهای خارج کشور فرقه)۵۴- مونا یگانی۵۵- فاطمه ع۵۶- انسیه باباخانی(اجازه خروج از کمپ به او داده نمی شود و تحت مراقبت است)۵۷- مظاهر کلبی۵۸-  حمید بهزاد۵۹- پژمان بهزاد۶۰- داوود غراب۶۱- محمد اخوان۶۲- احمد حاج مهدی۶۳- یاسر حاج مهدی۶۴- حامد فتحی زاده۶۵- علیرضا حسنی۶۶- رضا داعی السلام۶۷- شهاب داعی السلام۶۸- سعید داوری۶۹- عرفان رجبی۷۰- اشکان رجبی۶۸- حنیف گل مریمی۶۹- علیرضا گل مریمی۷۰- امین گل مریمی۷۱- محمدرضا ضابطی۷۲- علی عالمیان۷۳-بابک شجری۷۴- حامد فتاحی۷۵- شریف شاهسوندی۷۶- موسی عنصری۷۷-  حسین محتسبی۷۸- حمید قنبری آرا۷۹- پیمان شاه کرمی۸۰- امیر عطا نیک نیا۸۱- موسی قنبری۸۲- محمد مسیح۸۳- بابک نیک طالعان۸۴- محمد رجوی۸۵ – صادق وشاق۸۶ – محمد درودیان۸۷- محمدعلی معیاری۸۸- دارا رحیلی۸۹- جهاد عبادی ابوذر۹۰- مهدی باغبان خطیبی۹۱- حمیدرضا سلمانی۹۲- محسن مسیح۹۳- امیرنیک طالعان۹۴-حسن محمدی۹۵- علی کلبی۹۶- حسن شهباز۹۷- سرفراز رحیمی۹۸- مهران علیزاده۹۹- بهرام هاشمی۱۰۰- علی زنگی آبادی۱۰۱- بهرام فراشی 102- جمشید فراشی۱۰۳- مهدی علیقلی۱۰۴- موسی دامرودی۱۰۵- شهاب فروزنده۱۰۶- امیر احمد فقیهی۱۰۷- رئوف فرامرزی۱۰۸- بهروز فلاحی۱۰۹- امید قادر مزی۱۱۰- کریم علیاری۱۱۱- شهاب چنگایی۱۱۲- فرید فلاحی۱۱۳- علی رئوسان۱۱۴- احمد محکمی۱۱۵- رحمان محمدیان۱۱۶- سعید پاکباز۱۱۷- صادق ظهوری۱۱۸- مجید شکوه زاده۱۱۹- ایرج نصیری۱۲۰- امیر پناهی۱۲۱- مهران کاکوان۱۲۲- حمید مکی۱۲۳- کوروش ممبینی۱۲۴- محسن ممبینی۱۲۵- کیخسرو مومن نژاد۱۲۶- غلامعلی میرزایی۱۲۷- بهمن نادرشاهی (یوسف خرمی)۱۲۸- علی اکبر اویسی۱۲۹- مجید توکلی۱۳۰- ابوذر چیت ساز۱۳۱- حمیدرضا صنوبری 132- سجاد سپهری۱۳۳- محمد حسن زاده محصل 134- محمد حنیف سخایی۱۳۵- مسعود سلامی۱۳۶- علیرضا قیطانی۱۳۷- علی خبازیان۱۳۸- رضا جدیدیان۱۳۹ – مصطفی ضابطی۱۴۰- مالک بیت مشعل۱۴۱ – خالد شاه کرمی۱۴۲هادی ثانی خانی-۱۴۳- علی هاجری۱۴۴- محسن ترکمن۱۴۵- محمد ترکمن۱۴۶- احمد تلاوتی۱۴۷- امین تلاوتی۱۴۸-  محمد تورنگ۱۴۹- مرتضی تیموری۱۵۰- بخشعلی علیزاده۱۵۱- خالق جرفی۱۵۲- رحیم چارلنگ 153- احمد جوشن۱۵۴- غلام مصطفی استادی۱۵۵- سیاوش یوسفی۱۵۶- رضا اسلامی۱۵۷- مجید اخلاقی۱۵۸- حمیدرضا چاهه۱۵۹- ایرج اخلاقی۱۶۰- بابک ارجمندی۱۶۱- مجید حسن پور۱۶۲- محمدرضا حسینی نجار۱۶۳- حسن حیرانی۱۶۴- محمود حیدری۱۶۵- مصطفی زارع مهذبیه۱۶۶- نریمان خدایاری۱۶۷- امان اله خواجه گیری۱۶۸- رمضان علی خیر ابادی۱۶۹- شریف دانش پیپ۱۷۰- اکبر رودینی۱۷۱- محمدرضا سلیمانی۱۷۲- رضا سلیمانی۱۷۳- شهاب سلیمانی۱۷۴- شکرالله صادقلو۱۷۵- نوید لدنی۱۷۶- جلال صادقی۱۷۷- اردشیر صحت۱۷۸- غلامرضا خانی۱۷۹- روزبه عطایی۱۸۰ بیژن پولادرگ۱۸۱- یوسف مایلی۱۸۲- امیربیدقی۱۸۳- غلامرضا شکری۱۸۴- رحمان محمد جان پور۱۸۵- باقر محمدی۱۸۶- محمد تقی آبخضر۱۸۷- مالک مرتضوی۱۸۸- فردین ملکی۱۸۹- فریدون کریم خان۱۹۰- مرتضی بدن آرا۱۹۱- بابک ارجمندی۱۹۲- صدراله اعتدالی۱۹۳- محمدعلی اقایی۱۹۴- علیرضا باقری۱۹۵- مهرداد بزازیان۱۹۶- میلاد بهشتی۱۹۷- احمدرضا ایرانپور۱۹۸- مجتبی حاج قاسم۱۹۹- علی اکبر اسماعیلی۲۰۰- سهیل حائری۲۰۱- جاوید حق روش۲۰۲- پرویز حیدرزاده نشلی۲۰۳- بهمن اعظمی۲۰۴- عبدالرضا اقبالپور۲۰۵- جمعه ال حمودی۲۰۶-  بهنام پولادی۲۰۷- محمدرضا ترابی۲۰۸- مجید جواهریان۲۰۹- پیمان حمزوی۲۱۰ – محمد عظیم میش مست۲۱۱-  سعداله سیفی۲۱۲- آرش رفیعی۲۱۳- رضا حسن پور۲۱۴- اسدالله فیاضی۲۱۵- محمود مرسل۲۱۶- علیرضا میرباقری۲۱۷- منصور برآهویی۲۱۸- خلیل انصاریان۲۱۹- رضا مزگی نژاد۲۲۰- بهزاد هیبت زهی۲۲۱- مجتبی اخوان۲۲۲- منوچهر عبدی۲۲۳- پیمان کرد امیر۲۲۴- شهرود بهادری۲۲۵- شهرام بهادری۲۲۶- سیامک نادری۲۲۷- قاسم کلیایی۲۲۸- محمدرضا یوسفی۲۲۹ – بهمن نامدار(چندی قبل فوت کرد)۲۳۰- کوروش شریف زاده۲۳۱- بهرام معزی۲۳۲- رضا صادقی۲۳۳-محمود حقیقت۲۳۴- جواد زائریان۲۳۵- ایوب لرستانی۲۳۶- مهران کروندی۲۳۷- مصطفی پوراحمد۲۳۸- پدرام بهزاد۲۳۹- امیرصمدیه۲۴۰- عبدالرضا زاهد۲۴۱- خسرو افشون۲۴۲-  احمد تاجگردون۲۴۲- مهدی فرد۲۴۳- امیربیدقی۲۴۴- جواد اژدرزاده۲۴۵- رفیق دهقان۲۴۶- بهروز جان نثار۲۴۷- شهرام حیدری۸۲۴ – سعید رحمانی۲۴۹- هادی لطیفی (شاه کرمی)۲۵۰- سیروس مرسل پور۲۵۱- محمود ممبینی۲۵۲-اسکندر اجمندی۲۵۳-علیرضا ارجمندی چگنی۲۵۴- حنیف  ناظم زمردیان ( محسن واقف)۲۵۵- مرتضی امیدی۲۵۶- روزبه عماد زاده۲۵۷- محمدرضا صدیق۲۵۸- اکبر وندایی۲۵۹- اسماعیل جوراب باف۲۶۰- اسماعیل میرزایی۲۶۱- نادر سبزی خباز۲۶۲-فرامرز حبیبی۲۶۳-سلطان مجدم۲۶۴- محسن صالحی۲۶۵- نوید دانافر۲۶۶- نیک فرجام(شاهپور) دانافر۲۶۷- مادر نوید و شاهپور دانافر۲۶۸- حسین گلی زاده۲۶۹-علی اوسط فیروزبخت۲۷۰- شهرام نصیری۲۷۱- محمود شمس۲۷۲-مصطفی ابودردا۲۷۳- یوسف ماهوزی۲۷۴- نعمت فیروزی۲۷۵- پویا نوری۲۷۶- داریوش نجفی۲۷۷- مهدی سلیمانی۲۷۸- شهرام نصرتی فرد۲۷۹- محسن کهوند۲۸۰- بهرام شکوهی۲۸۱- رضا ب۲۸۲- قربانعلی _فرشاد پورنمازی۲۸۳- مهدی مظلومی۲۸۴- اصغر کلاته۲۸۵-بهمن رحیمی۲۸۶- قاسم۲۸۷- بهزاد راجی زاده۲۸۸- فرهاد راجی زاده۲۸۹- بیژن خادمی (مرتضی امیدی)۲۹۰- علی پناه فرحناکی۲۹۱- ابراهیم مرادی۲۹۲- حامد شاه کرمی۲۹۳- مجید طالقانی۲۹۴- محمد حسین۲۹۵- محمود قنبری۲۹۶- داوود۲۹۷- جواد عرب درگی۲۹۸- سیاوش رستار۲۹۹- علیرضا ب۳۰۰- امیر شکوه زاده

سالروز مبعث پیامبر اسلام ، پیام آور رحمت ، صلح و رستگاری

مطابق با آنچه در منابع آمده است، در حالی که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در غار حرا (کوه نور) در حوالی مکه معظمه به عبادت و نیایش می‌پرداخت، جبرئیل بر وی نازل شد و بر وی آیاتی از قرآن مجید را به عنوان طلیعه نبوت نازل نمود. نخستین آیاتی که بر آن حضرت فرود آمد، آیه‌های سوره ۹۶ قرآن مجید یعنی سوره علق بود.^[۴]

 

جبل النور و غار حرا

امام حسن عسکرى علیه السّلام در توصیف بعثت نبى اکرم صلّى اللّه علیه و آله بود، می فرماید: «... تا این که به چهل سالگى رسید، و خداوند قلب کریمش را بهترین و والاترین و خاشع‌ترین و مطیع‌ترین قلب‌ها یافت. پس به درهاى آسمان اجازه داد و آنها بازشدند و به ملائکه اجازه داد و آنها نازل شدند و در این حال محمد صلّى اللّه علیه و آله به آنها مى‌نگریست. پس رحمت از طرف عرش بر وى نازل شد و او به روح الامین (جبرئیل) نگاه مى‌کرد، جبرئیل نزد او فرود آمد و دستش را گرفت و تکان داد و گفت: اى محمد! بخوان، محمد فرمود: چه چیزى را بخوانم؟ گفت: اى محمد! «اِقْرَاْ بِاسْمِ رَبِّک الَّذی خَلَقَ * خَلَقَ الْاِنسانَ مِنْ عَلَقَ * اِقْرَا وَ رَبُّک الْاَکرَمُ * اَلَّذی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ...». (قرآن را) به نام پروردگارت -که هستى را آفرید- بخوان، همو که انسان را از خون بسته آفرید. بخوان که پروردگارت از همه ارجمندتر است. همو که با قلم تعلیم داد و آن چه را که انسان نمى‌دانست به او آموخت.

سپس آنچه را که مى‌بایست بر او نازل کرد و خودش به سوى پروردگارش بالا رفت. محمد صلّى اللّه علیه و آله از کوه پایین آمد در حالى که عظمت خداوند و جلالت ابّهت الهى او را مدهوش خود کرده بود و به تب و لرز دچار شده بود. چیزى که اضطرابش را بیشتر مى‌کرد، این بود که مى‌ترسید، قریشیان او را تکذیب کرده و او را به دیوانگى نسبت دهند، در حالى که او عاقل‌ترین مردم و گرامى‌ترین آنان بود و مبغوض‌ترین چیزها در نظر او شیاطین و اعمال دیوانگان بود؛ بنابراین، خداوند اراده کرد که قلبش را مملوّ از شجاعت نماید و به او فراخى دل عنایت فرماید. براى همین از کنار هر سنگ و درختى که رد مى‌شد، مى‌شنید که مى‌گفتند: «السّلام علیک یا رسول اللّه».^[۵]

به روایتی، همین که پیامبر وارد خانه شد از نور چهره مبارکش خانه خدیجه کبری سلام الله علیها منور شد و آن بانوی پرهیزکار پرسید: ای محمد! این چه نوری است که در تو مشاهده می‌کنم؟ حضرت فرمود: این نور پیامبری است، بگو: لا إله الا الله، محمد رسول الله. خدیجه گفت: شهادت می‌دهم که خدایی جز خداوند یکتا نیست و تو رسول و پیامبر خدایی. بدین گونه خدیجه نخستین کسی بود که به همسرش حضرت محمد صلی الله علیه و آله ایمان آورد.^[۶]

از میان مردان نیز امام علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام، به محض دیدن چهره نورانی پیامبر صلی الله علیه و آله به وی ایمان آورد و شهادتین را بر زبان جاری کرد. از آن پس پیامبر صلی الله علیه و آله در کنار خانه خدا نماز می‌گذارد و خدیجه سلام الله علیها و علی علیه‌السلام بر او اقتدا می‌کردند و نماز می‌خواندند.^[۷] این سه نفر، با جان و مال و هستی خویش اسلام را پرورانده و فراگیر نمودند.

خانواده ابزاری با کاربرد دوگانه برای رهبران فاسد و بدنام مجاهدین ، سایت راه نو

باید گفت این نوع حرکات ایذایی از یک سو حرکتی بشدت سخیف و ابلهانه و از سوی دیگر هم ورشکستگی سیاسی و زوال پایگاه اجتماعی این گروه تروریستی و فرقه ای را نشان می دهد. که تا کجا قاقیه را باخته اند که مجبورند با چنین حرکات مضحکی به اعضای نگوبخت و گرفتار در اردوگاه این گروه در آلبانی روحیه بدهند.

 

یکی از چالشهای فرقه رجوی از بدو تاسیس تا به امروز جایگاه خانواده در باورها و ایدئولوژی این فرقه بوده است.

اگر نگاهی به نحوه برخورد مجاهدین با موضوع خانواده از گذشته تا حال بیندازیم خواهیم دید خانواده همیشه ابزاری برای پیشبرد فعالیت های سازمانی این فرقه بوده و هرگز در جایگاه واقعی خود برای رهبران خودخوانده مجاهدین ارزش نداشته است. چرا  که خانه و خانواده مرکز آرامش و صمیمیت و محبت است که این با ایدئولوژی «مجاهدین» تضاد ماهوی دارد.

برخوردهای دوگانه با موضوع خانواده نیز یکی از تناقضات رفتاری این گروه و حاصل ایدئولوژی دو سر مجاهدین بحساب می آید که صرفا در راستای اهداف ضد مردمی این فرقه معنا و مفهوم پیدا می کند.  که در مطلب زیر به اینگونه رفتار مجاهدین  اشاره می کنیم.

در ۲۰ بهمن ماه در بازار امام رضای مشهد در یک خرابکاری شعارهای هجارشکن و قسمتی از سخنرانی مسعود رجوی در قسمتی از بلند گوهای بازار پخش شد.

این کار نه تنها هیچ دست آوردی برای فرقه رجوی نداشت بلکه موجب ناراحتی مردم و اهالی بازار از این اتفاق نیز شد. و مردم برخلاف انتظار فرقه رجوی به این «ویس – voice»  هیچ واکنشی نشان ندادند.

فیلمی هم که توسط عامل فریب خورده «مجاهدین» از این اتفاق فیلم گرفته بود تنها توانست برای مدت کوتاهی در شوی تبلیغاتی فرقه رجوی در سایت ها و شبکه های اجتماعی جعلی این گروه دیده شود.

باید گفت این نوع حرکات ایذایی از یک سو حکرتی بشدت سخیف و ابلهانه و از سوی دیگر هم ورشکستگی سیاسی و زوال پایگاه اجتماعی این گروه تروریستی و فرقه ای را نشان می دهد. که تا کجا قاقیه را باخته اند که مجبورند با چنین حرکات مضحکی به اعضای نگوبخت و گرفتار در اردوگاه این گروه در آلبانی روحیه بدهند.

البته قضیه به همین جا ختم نشد. بلاخره بعد از چند روز در تاریخ  ۱ اسفند ماه نیروهای امنیتی کشورمان موفق شدند شخص خاطی را دستگیر کنند. بعد از دستگیری هم مشخص شد این فرد جزو خانواده  یکی از کشته شدگان مجاهدین در عملیات موسوم به «فروغ جاویدان» بود که با پشتیبانی نیروهای صدام به خاک کشورمان صورت گرفت.

تا اینجای کار فرقه رجوی دوبار خانواده ای را فریب داده و باعث تغییر مسیر زندگی آنها شد.  بار اول یک عضو نگونبخت این خانواده را وادار کرد به خیانت به مردم اش کرد تا با همراهی نیروهای عراقی در تجاوز به کشورمان در سال ۱۳۶۷ کشته شود. دیگر اینکه نگون بخت دیگری از همین خانواده را با فریب وادار به یک حرکت مضحک در بازار امام رضای مشهد کرد که او هم دستگیر شد.

اما موضوع از آنجایی جالب تر می شود که  این فرقه با وقاحت تمام در اولین واکنش خود نسبت به دستگیری آن فرد از ارگان های حقوق بشری درخواست کرده که با توجه به این که فرد دستگیر شده از خانوده های مجاهدین هست از دولت ایران بخواهند که اجازه ملاقات با آنها را بدهند!

برخورد دوگانه و مضحک مجاهدین با این موضوع این سوال را در ذهن مخاطب ایجاد می کند که چگونه است این فرد جزو خانواده مجاهدین محسوب می شود ولی خانواده های اعضای گرفتار در درون فرقه رجوی در کشور آلبانی که سالهاست بدنبال نه حتی ملاقات بلکه فقط یک تماس تلفنی با عضو گرفتارشان در این فرقه هستند، خانواده مجاهدین محسوب نمی شوند؟!